Apokalipsa, rozdział 2.12-17
List do zboru w Pergamie
tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz
Nazwa Pergam oznacza wyniosłość albo wywyższenie.
Pergam znajdował się w szerokiej dolinie rzeki Kaikus około 20 km od Morza Śródziemnego. Miasto to zostało założone przez greckich kolonistów. Pierwszym wielkim władcą Pergamu był Attalus I, (241-197 p.n.e.). Dokonał on wielkiego zwycięstwa nad zastępami Gallów, przodków Galacjan. Po wygranej bitwie do swojego terytorium dołączył nowe obszary. Bogactwo jakie wpływało z tych nowych miejsc w postaci danin trafiały do Pergamu. Miasto tak się wzbogaciło, że stało się jednym z najpiękniejszych miast ówczesnego świata. Posiadało wiele teatrów, świątyń, szkół i innych wspaniałych budowli.
Za panowania następnego władcy, Eumanesa II (197 – 159 p. Chr.) założona została tutaj wspaniała biblioteka, która liczyła 200.000 pergaminowych zwojów.
W czasie panowania Eumanesa II został tu zbudowany potężny ołtarz Zeusa. Pergam był jednym z wielkich ośrodków religijnych. Znajdowało się tu dużo świątyń poświęconych Zeusowi, Dionizjuszowi, Atenie i Asklepiosowi.
(12) A do anioła zboru w Pergamie napisz: To mówi Ten, który ma ostry miecz obosieczny.
Ten, który pisze list do zboru w Pergamie nazywa siebie tym, który ma ostry miecz obosieczny. Jest to niewątpliwie nawiązanie do tego, że w czasach rzymskich prokonsulowie rządzący prowincjami obdarzani byli symbolami władzy w postaci obosiecznego miecza. W mieście stołecznym znajdował się również sąd najwyższy dla całej prowincji. Powinniśmy ten tekst rozumieć tak, że każdy z nas za swoje czyny otrzyma odpowiednio nagrodę bądź karę podczas Sądu Ostatecznego. Podstawą sądu będzie życie każdego człowieka w konfrontacji ze Słowem Bożym. Ów miecz obosieczny to właśnie Słowo Boże.
Miasto Pergam skażone satanizmem
(13) Wiem, gdzie mieszkasz, tam, gdzie jest tron szatana; a jednak trzymasz się mocno mego imienia i nie zaparłeś się wiary we mnie, nawet w dniach, kiedy Antypas, świadek mój wierny, został zabity u was, gdzie szatan ma swoje mieszkanie.
Pergam był siedzibą religii okultystycznej. Gdy Persowie dokonali podboju Babilonu, obdarzyli obywateli miasta wolnością, ale kapłani babilońscy zbuntowali się i zostali wypędzeni z miasta. Pokonani Chaldejczycy uciekli do Azji Mniejszej i założyli centralną szkołę w Pergamie, zabierając ze sobą posągi bogów. Pergam bardzo długo był siedzibą okultystycznego kultu. Dokonywano tam naprawdę najgorszych ohydnych praktyk związanych ze składaniem ofiar z ludzi oraz seksualnym wykorzystywaniem dzieci.
Pergam był znany najbardziej z kultu Asklepiosa zwanego inaczej Eskulapem. Nazywano go bóstwem wężowym albo bogiem zdrowia. Do dziś często ten symbol występuje na lekach, czy ulotkach związanych z medycyną. W Pergamie znajdowała się również szkoła medyczna, a jej emblematem był wąż kadyceusz znajdujący się dookoła tyczki. Pergam był miejscem, gdzie szatan miał swój tron. Mało osób wie, ale Zeus jest utożsamiany z samym szatanem. Po drugie Pergam był stolicą prowincji i jednocześnie ośrodkiem kultu cesarza. W tym czasie bardzo mocno czciło się cesarza. Jedynie jego nazywano Panem.
Najczęściej ludzi leczono w ten sposób, że ludzi wprowadzano w trans. Kapłani okultystyczni demonami leczyli ludzi. Demony związane z chorobami opuszczały ludzkie ciało, a na ich miejsce wchodziły nowe związane z czymś innym. Ludzie dawali się w łatwy sposób zwodzić.
W tekście tym jest również wymieniony Antypas. Według legend Antypas zginął w wyjątkowo okrutny sposób. Podania mówią, że był on podgrzewany w byku zrobionym z blachy miedzianej, aż miedź rozgrzała się do czerwoności.
Prorok doprowadza do upadku lud boży
(14) Lecz mam ci nieco za złe, mianowicie, że są tam tacy, którzy trzymają się nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak uwodzić synów izraelskich, by spożywali rzeczy bałwanom ofiarowane i uprawiali nierząd.
Bileam doprowadził Izrael do upadki poprzez sprowadzenie do nich Moabitek, które uprawiały z nimi nierząd. Kobiety nakłoniły mężczyzn do oddawania czci bożkom. W Biblii nierząd symbolizuję zdradę Boga.
Pergamon ma problemy. List ukazuje praktyki podobne do postępowania Baalama, proroka odpowiedzialnego za doprowadzenie Izraelitów do synkretyzmu. Balaam, którego imię znaczy pożeracz ludzi doszedł do wniosku, że kompromis jest najlepszym sposobem na pożarcie czy zneutralizowania ludu wybranego. Wprowadzenie obcych elementów kultowych wyrządziło ludowi izraelskiemu o wiele większą szkodę niż prześladowanie, czy śmierć. Pogaństwo i fałszywe nauki wymieszały się w Pergamonie.
Baalam reprezentuje osoby, które są pobożne na pokaz. Reprezentują oni również odstępczy system, który wiernych prowadzi do kultu diabła.
W IV księdze Mojżeszowej w rozdziale 31.15-16 czytamy: "I rzekł do nich Mojżesz: Jakże to! Zostawiliście przy życiu wszystkie kobiety? Wszak to one za radą Bileama pobudziły synów izraelskich do odstępstwa od Pana na rzecz Peora i stąd wynikła klęska dla zboru Pana."
W IV księdze Mojżeszowej w rozdziale 25.1-3 czytamy: "Gdy Izrael osiadł w Szittim, zaczął lud uprawiać nierząd z Moabitkami. Zapraszały one lud na rzeźne ofiary swoich bogów, a lud jadł i oddawał pokłony ich bogom. Izrael sprzęgnął się z Baalem Peor. Wtedy Pan rozgniewał się na Izraela"
Do upadku doprowadził prorok Boży, który miewał sny i widzenia od Pana.
Nikolaici
(15) Tak i ty masz u siebie takich, którzy również trzymają się nauki nikolaitów.
Nikolaici niegdyś odrzucani z odrazą, teraz swobodnie nauczali w kościele. Zarówno Baalam, pożeracz ludzi, jak i nikolaici, wywodzący swoją nazwę od imienia Mikołaj (będącego greckim odpowiednikiem imienia Baalam), oznaczającego ciemiężyciela ludu, opanowali ówczesny kościół.
(16) Upamiętaj się więc; a jeżeli nie, przyjdę do ciebie wkrótce i będę z nimi walczył mieczem ust moich.
Obosieczny miecz znów jest nawiązaniem do Słowa Bożego. Wierni powinni się mocno trzymać Słowa Bożego i potrafić oddzielić prawdę od fałszywej nauki.
Nawet w Pergamie w centrum okultyzmu Bóg miał swój wierny lud.
(17) Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam nieco z manny ukrytej i kamyk dam mu biały, a na kamyku tym wypisane nowe imię, którego nikt nie zna, jak tylko ten, który je otrzymuje.
Nagrodę dla sprawiedliwych symbolizuje manna oraz biały kamyk. Manna kojarzy nam się przede wszystkim z wyjściem Izraelitów z Egiptu i obietnicę Ziemi Obiecanej. Chleb zesłany z nieba staje się znakiem nadziei.
Biały kamyk nawiązuje do rzymskiej procedury sądowej, w której używano czarnych i białych kamyków podczas ogłaszania werdyktu. Biały kamyk oznaczał uniewinnienie. Co do nowego imienia, reprezentuje ono akt powtórnego stworzenia i zmiany przez moc Bożą. Bóg wiele razy zmieniał imię swoim wiernym naśladowcą Abram otrzymał nowe imię, które zostało zmienione na Abraham.
Nadanie nowego imienia to nadanie nowej tożsamości. Według starożytnych wierzeń zmiana imienia wiązała się ze zmianą przeznaczenia. Każdy zbawiony przez Jezusa Chrystusa otrzyma nowe imię, które będzie związane ze służbą jaką człowiek pełnił dla Boga na ziemi. Nowe imię, które Bóg ustali będzie odzwierciedleniem osobistych doświadczeń doznanych na drodze duchowego nowonarodzenia.
Historycznie biorąc pergamski okres w dziejach chrześcijaństwa można byłoby zamknąć w latach 314-538 naszej ery.
Powyższy tekst, powstał dzięki uprzejmości czytelniczki biblia-bog.pl. Serdecznie dziękuję za pomoc.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami:
- Ogród Eden w różnych wierzeniach świata
- Czy Bóg zgadzał się na niewolnictwo
- Apokalipsa, rozdział 4, Wizja nieba i tronu bożego
- Apokalipsa, rozdział 3.14-22, List do zboru w Laodycei
- Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni
