Psalm 9 - Dziękczynienie
tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz
Dla lepszego przykładu zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten może nawiązywać do dnia w którym Dawid wygrał z Goliatem oraz ogólnego zwycięstwa dobra czyli Boga nad złem.
(1) Przewodnikowi chóru. Na nutę: "Umieraj za syna". Psalm Dawidowy.
(1) Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni Mut labben. Psalm. Dawidowy.
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
(2) Będę cię wysławiał, Panie, całym sercem swoim, Będę opowiadał wszystkim cuda twoje,
(2) Chwalę Cię, Panie, całym sercem, opowiadam wszystkie cudowne Twe dzieła.
Dawid już na wstępie raduje się bożą obecnością w jego życiu. Wysławianie całym sercem mówi nam o szczerych intencjach mówcy, który zrobi wszystko co w jego mocy by wychwalać Pana.
(3) Będę się weselił i radował w tobie, Będę opiewał imię twoje, Najwyższy!
(3) Cieszyć się będę i radować Tobą, psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
Dla Dawida jak i dla nas to Bóg powinien być źródłem radości. Psalmy Dawidowe zapisane na kartach Pisma Świętego są tego najlepszym dowodem.
(4) Bo cofnęli się nieprzyjaciele moi, Potknęli się i poginęli przed obliczem twoim,
(4) Bo wrogowie moi się cofają, padają, giną sprzed Twego oblicza.
Wrogowie boży prędzej czy później zginą, jeśli nie w tym życiu to po śmierci gdy nastanie sąd ostateczny.
(5) Gdyż Ty wydałeś wyrok i sąd korzystny dla mnie, Zasiadłeś na tronie sędziego sprawiedliwego.
(5) Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok, zasiadając na tronie - Sędzio sprawiedliwy.
Psalmista uznaje siebie za obronionego na rozprawie gdzie sędzią był Bóg. Werset ten nawiązywać może do życia ziemskiego w którym Dawid stanął na rozprawie z wrogami i to oni zostali uznani winnymi przez co ponieśli klęskę jak również do sądu bożego odbywającego się po naszej śmierci gdzie Jezus staje w obronie tych którzy się Go nie wyparli. Dawid wiedział, że całym swym sercem kocha Boga, miał więc pewność że dzięki temu zostanie zbawiony. Warto zwrócić uwagę na to, że osoba mocno wierząca, wie że zostanie zbawiona, nie musi w tym przypadku używać słowa wierzę. Różnica pomiędzy "wiem" a "wierzę" jest taka, że "wiem" jest pewne i niezmienne, wiarę zaś można stracić czyli jest zmienna.
Pan jest sędzią sprawiedliwym, wytępienie złych ludzi z pewnością będzie więc sprawiedliwe. Więcej o sprawiedliwości bożej w artykule Sprawiedliwość boża na podstawie Psalmu 69.
Bóg zniszczył zło
(6) Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnych, Imię ich wymazałeś na wieki wieków.
(6) Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych, imię ich na wieczne czasy wymazałeś.
Bóg podczas wędrówki Izraelitów po pustyni oraz podboju Kanaanu i późniejszych walkach za czasów Dawida, wielokrotnie stawał po stronie Izraelitów i w sposób widzialny im pomagał np. rozstąpił wody, kruszył mury, rzucał we wrogów głazami z nieba, sprawiał że ich serca ogarniał lęk. Werset ten jednak w głównej mierze odnosi się do czasów końca, gdzie Bóg na zawsze wytraci bezbożników.
(7) Klęskę ponieśli nieprzyjaciele. Nigdy nie podniosą się z ruin... Miasta zburzyłeś, pamięć ich zaginęła...
(7) Upadli wrogowie - w wieczyste ruiny, miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć.
Wielu wrogów Izraela zostało zniszczonych na zawsze, nie ma już krajów zamieszkujących ówczesne tereny a ich piękne stolice zostały zburzone. Kwitnący życiem i przepychem Tyr, Babilon, Asyria oraz inne narody upadły. Spośród wszystkich krajów z Bliskiego Wschodu z okresu Dawida ostały się tylko dwa: Egipt i Izrael.
(8) Lecz Pan trwa na wieki, Ustawia na sąd tron swój. (9) Sądzić będzie świat sprawiedliwie, Bezstronnie osądzać ludy.
(8) A Pan zasiada na wieki, swój tron ustawia, by sądzić. (9) Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok.
Bóg jest wieczny i nikt oraz nic nie może się z Nim równać. Miłość, mądrość i sprawiedliwość boża dają nam pewność, że wyroki będą sprawiedliwe. Jeśli przyjmiemy Pana do swojego serca to na rozprawie naszym obrońcą będzie nasz Zbawiciel Jezus Chrystus.
Paweł w Dziejach Apostolskich 17.31 nawiązał do wersetu 9 gdy mówił o sądzeniu świata po powtórnym przyjściu Jezusa.
(10) Pan stanie się schronieniem uciśnionemu, Schronieniem w czasie niedoli. (11) Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje, Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.
(10) Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego, ucieczką w czasach utrapienia. (11) Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
Osoba wierząca wie, że nawet wtedy gdy życie mu doskwiera i zadaje ból to Bóg jest obok niej. W trudnych chwilach możemy skupić się na Panu i radować tym, że życie ziemskie jest krótką chwilą w porównaniu z wiecznym i szczęśliwym życiem wiecznym. Jezus Chrystus obiecał nam że nas nie opuści, idąc do nieba by przygotować nam miejsce zostawił nam opiekuna Ducha Świętego. Dowodem na to, że Bóg nas nie opuszcza jest przyjście Jezusa na ziemię, porzucenie świętości na rzecz bólu i cierpienia by móc uratować ciebie i mnie przed śmiercią wieczną.
(12) Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, Opowiadajcie pośród ludów dzieła jego!
(12) Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła,
Syjon to odniesienie do ludu bożego, Pan jest naszym królem. Osoby wierzące nie powinny zachowywać swojej wiary dla siebie, ale pomagać innym zbliżyć się do Boga.
(13) Bo mściciel krwi pamiętał o nich, Nie zapomniał wołania ubogich.
(13) bo mściciel krwi pamięta o ubogich, pamięta, a nie zapomina ich wołania.
Mściciel krwi został określony w Czwartej Księdze Mojżeszowej rozdziale 35.9-28. Izraelici po wstąpieniu do ziemi obiecanej mieli zbudować sześć tzw. miast schronienia do których mogła się udać osoba która nieumyślnie zabiła drugą. Podczas jego pobytu przeprowadzana była rozprawa mająca orzec o tym czy był winny. Jeśli ktoś zamordował drugą osobą specjalnie, miasta takie nie dawały schronienia a osobę tą można była zabić. Zabójstwa na mordercy dokonywał najczęściej ktoś z rodziny zabitego, osoba taka nazywana była mścicielem krwi.
Mściciel krwi w odniesieniu do Boga oznacza, że lud boży woła do Stworzyciela o ratunek by Ten wymierzył oprawcom sprawiedliwość.
(14) Zmiłuj się nade mną, Panie, Spojrzyj na utrapienie moje Spowodowane przez tych, którzy mnie nienawidzą! Ty, który mnie podnosisz z bram śmierci,
(14) Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, <którzy mnie nienawidzą>. Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci,
Dawid prosi Boga o zmiłowanie, prośbę swą argumentuje tym, że jest atakowany przez wrogów którzy mają w sercu nienawiść. Użycie słów "bramy śmierci" wskazują, że psalmista musiał bardzo mocno cierpieć z powodu wrogów.
Gdy prosimy o coś Pana, dobrym pomysłem jest argumentowanie naszych próśb, dzięki temu dostrzeżemy czy nasze prośby są rzeczywiście potrzebne by nie okazało się, że to o co prosimy jest tylko naszą zachcianką. W tym przypadku prośba była jak najbardziej uzasadniona.
Psalmista argumentuje swoje prośby
(15) Abym głosił wszelką chwałę twoją w bramach córki Syjonu, Radować się będę wybawieniem twoim.
(15) bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej i weselił się Twoją pomocą.
Jednym z powodów dla których Pan miał pomóc osobie modlącej się jest to, że gdy otrzyma ona pomoc będzie mogła głosić chwałę bożą. Intencje Dawida były z pewnością szczere i nawet gdyby nie otrzymał pomocy to i tak wielbiłby Pana. Modląc się, czasami próbujemy wymusić na Bogu spełnienie naszej prośby wysuwając podobne argumenty typu "Panie pomóż mi to ja dzięki temu pomogę innym" a mimo to pomoc nie przychodzi. Dlaczego? Intencje takie najczęściej są chwilowe, przez jakiś czas będziemy pomagać by po jakimś czasie o tym zapomnieć i powrócić do życia bez Pana. Osoby szczerze wierzące tak jak Dawid, użyją podobnych słów nie po to by niejako szantażować Pana "pomóż to ja pomogę" ale wypowiedzą je jako konsekwencję pomocy bożej "dzięki temu że pomogłeś będę mógł dalej pomagać innym". Widzimy więc, że Dawid nie targował się z Bogiem że będzie go wielbił gdy Ten mu pomoże, ale że będzie go wielbił również wtedy gdy otrzyma pomoc dzięki czemu więcej ludzi pozna Pana.
(16) Pogrążyły się narody w dole, który wykopały, W sieci, którą zastawiły, uwięzła noga ich. (17) Objawił się Pan, odbył sąd; W dziełach rąk swoich uwikłał się bezbożny. Sela.
(16) Poganie wpadli w jamę, którą wykopali; noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym. (17) Pan się objawił, sąd przeprowadził, w dzieła rąk swoich uwikła się występny.
Osoby czyniące zło innym tak naprawdę czynią je również sobie bo przez to pozbawiają się życia wiecznego a często też, tu na ziemi ponoszą konsekwencje swoich poczynań. Wszyscy ci co czynili zło i nie przyjęli Boga do serca będą mogli na sądzie ostatecznym zobaczyć Boga wydającego wyrok. Bezbożnicy którzy nie chcieli znać Pana i kierowali się w życiu dziełem swych rąk zostaną z niczym.
Słowo Sela występuje w Psalmach dość często ale nie mamy 100% pewności co ono oznacza. Uznaje się, że ma to związek z wykonywaniem utworu na instrumentach lub podczas śpiewania danego psalmu. Sela może więc oznaczać podniesienie głosu lub pauzę choć są również teorie, że może ono oznaczać pochylenie ciała na znak oddania czci.
Śmierć wieczna dla bezbożników
(18) Niech wrócą bezbożni do podziemi, Wszystkie narody, które zapominają Boga.
(18) Niechaj występni odejdą precz do Szeolu, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
Zejście do Szeolu oznacza śmierć wieczną. Niewierzący nie chcieli znać Boga, nie pragnęli życia wiecznego, nie zasługują więc na nie, zresztą już za życia wybrali śmierć wieczną. Ponieważ grzeszymy, również i my nie zasługujemy na życie wieczne, ale Jezus Chrystus będąc na ziemi obiecał nam, że ci co go miłują dostąpią łaski zbawienia.
(19) Bo nie zawsze biedak będzie zapomniany; Nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
(19) Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe, ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.
Słowo ubogi w Piśmie Świętym nie zawsze określa osobę biedną materialnie ale również tych którzy wierzą w Boga, czują się względem Niego mali, okazują Mu cześć i chwałę, mają świadomość że bez Boga są puści, że to On napełnia ich miłością, bez Stworzyciela są więc ubodzy, można więc być bogatym i jednocześnie ubogim lub biednym materialnie i zarazem ubogim. Osoby ubogo materialnie nie mają w życiu łatwo, muszą radzić sobie z opłatami za ogrzewanie na które nie mają pieniędzy, głodem i wiecznymi problemami, mają więc nadzieję, że Pan przyjdzie im z pomocą i nawet jeśli nie w tym życiu to w nowym zaznają radości na nowej odrodzonej ziemi.
(20) Powstań, Panie, by nie przemógł człowiek; Niech będą osądzone przed tobą narody!
(20) Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował; osądź narody przed Twoim obliczem.
Dawid prosi o to by ludzie nie triumfowali ale by to Pan był tym który zwycięży. Obecny świat rządzony jest przez okrutnych ludzi, dla nich bogiem jest władza i pieniądz, gotowi są do najgorszych okrucieństw byle tylko utrzymać się u władzy. Osoby wierzące nie chcą takiego świata, pragną powtórnego przyjścia Pana by nie musieć więcej patrzeć na zabłocony świat ale na Jezusa będącego królem na nowej ziemi.
(21) Rzuć, Panie, postrach na nie, Niech widzą narody, że są tylko ludźmi. Sela.
(21) Przejmij ich, Panie, bojaźnią; niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi.
Psalmista prosi Boga o potężną interwencję dzięki której ludzie się opamiętają, obudzą ze snu duchowego a ich pycha i butność zginą. Marni ludzi mający tymczasową władzę nad innymi, będą niczym robak gdy przyjdzie im stanąć na sądzie ostatecznym. Obecny świat tak zapędził się w swojej niewierze, głupocie i wielkości ludzkości, że znajdują się tacy co decydują się zamrażać swoje ciała z nadzieją, że uzyskają nieśmiertelność bo za ileś lat nauka ma niby poznać rozwiązanie jak uniknąć śmierci, tym samym chcieliby stać się Bogiem. Zgodnie z historią zapisaną w Piśmie Świętym, ziemia ma niecałe 5980 lat. Bóg świat stwarzał 6 dni i jeden dzień odpoczywał. Jezus zapowiedział, że gdy przyjdzie ponownie na ziemię i weźmie nas do nieba, na ziemi zapanuje 1000 lat ciemności. Jeśli przyrównany stworzenie świata wraz z dniem siódmym do obecnych 5980 lat i 1000 lat ciemności możemy wysnuć wniosek, że dzień do ponownego przyjścia Zbawiciela jest coraz bliżej.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami:
- Kananejczycy w Biblii - kim byli i dlaczego zostali wytraceni
- Asyryjczycy, Asyria, Niniwa - brutalny naród w Piśmie Świętym
- Psalm 16, Pan najwyższym dobrem nabożnego
- Demony w Biblii - Stary Testament
- Do kogo się modlić - Boga czy człowieka?