Psalm 20 - Modlitwa o ocalenie króla
tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten jest przykładem modlitwy dla króla by Bóg wspierał go w tym co robi. Werset 8 i 9 wskazywać mogą na modlitwę przed walką w której przeciwnik opierał swoją siłę na koniach i rydwanach, nie wiemy jednak o jakiej bitwie jest mowa.
Psalm ten jest dwuznaczeniowy tzn. można go przyrównać do czasów Dawida oraz walki Jezusa Chrystusa z siłami ciemności, które zostają pokonane dzięki pomocy Boga Ojca.
(1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
(1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
(2) Niech cię wysłucha Pan w dniu utrapienia, Niech cię wzmocni imię Boga Jakubowego!
(2) Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia, niech ciebie chroni imię Boga Jakuba.
Lud prosi Pana o pomoc dla króla przechodzącego trudne chwile, martwiącego się tym jak potoczy się bitwa. Bóg Jakubowy to określenie Boga wywodzące się od Jakuba, którego dzieci dały początek 12 plemionom izraelskich. Bóg Jakuba jest więc tym samym Bogiem w którego wierzymy. W dzisiejszych czasach można by powiedzieć: niech chroni cię Bóg chrześcijan. Oczywiście nie jest to równoznaczne z tym, że Pan nie jest bogiem dla ludzi z innych wyznań, po prostu chrześcijanie charakteryzują się tym, że wyznają Boga Ojca w takiej a nie innej postaci.
Słowa typu "wzmocni imię Boga", "w imię Boga", "imieniem Pana" wskazują na potęgę chwały bożej. Powoływanie się na imię jest równoznaczne z tym jakby odwoływać się bezpośrednio do Pana.
Jeśli uznamy, że Psalm ten mówi o Jezusie to dni szczególnego utrapienia przypadały od pojmania w Ogrodzie Oliwnym do ukrzyżowania.
(3) Niech ci ześle pomoc ze świątyni I niech cię wesprze z Syjonu!
(3) Niech ześle tobie pomoc z świątyni i niech cię wspiera z Syjonu.
W czasach Dawida murowana świątynia jeszcze nie istniała. Dawid wprawdzie uzbierał materiały na jej budowę i pragnął ją postawić ale samą budową zajął się jego syn Salomon. Powodem dla którego Pan nie chciał by to król Dawid został budowniczym, było zbyt wiele krwawych wojen jakie prowadził. O tym że Dawid pragnął zbudować świątynię, możemy przeczytać w Drugiej Księdze Samuela rozdziale 7, o ilości ile zebrał materiałów w 1 Księdze Kronik rozdziałach 22, 29, o planach budowy w rozdziale 28 zaś o powodzie odmowy w 22.8.
Przed Świątynią Salomona Izraelici posiadali Namiot Zgromadzenia w nim zaś znajdowało się miejsce najświętsze w którym umieszczona była Skrzynia Przymierza a wraz z nią chwał boża symbolizująca obecność samego Boga. Arka Przymierza znajdowała się wówczas na górze Syjon w Jerozolimie.
W czasach Jezusa świątynia była murowana. Syjon jest w tym przypadku symbolem nieba z którego Bóg Ojciec zsyła pomoc.
(4) Niechaj wspomni wszystkie dary twoje I niech przyjmie całopalenia twoje. Sela.
(4) Niechaj pamięta o wszystkich twych ofiarach i niech Mu będzie miłe twe całopalenie.
Król Dawid był człowiekiem bardzo wierzącym, dzisiaj jest często stawiany jest jako wzór miłości człowieka do Boga. Szanował Pana czego oznaką było składanie darów.
Słowo Sela występuje w Psalmach dość często ale nie mamy 100% pewności co ono oznacza. Uznaje się, że ma to związek z wykonywaniem utworu na instrumentach lub podczas śpiewania danego psalmu. Sela może więc oznaczać podniesienie głosu lub pauzę choć są również teorie, że może ono oznaczać pochylenie ciała na znak oddania czci.
Jezus jako ofiarę złożył siebie samego, umarł za nasze grzechy. Darem Jezusa dla Boga Ojca jest to, że wychwalał Stworzyciela, stał się ponadczasowym wzorem do naśladowania, dzięki Jego misji więcej ludzi zostanie zbawionych bo umiłowali Pana.
(5) Niech ci da to, czego pragnie serce twoje, I niech wypełni każdy twój zamysł!
(5) Niech ci udzieli, czego w sercu pragniesz, i wypełni każdy twój zamysł.
Widzimy tutaj jak modlący wierzą w dobroć króla Dawida, mają ufność w to, że jego pragnienia w danej chwili skierowane są ku czemuś pozytywnemu w przeciwnym razie nie prosiliby Pana o spełnienie jego zamysłów. Z kart Biblii wiemy, że Dawid zgrzeszył wysyłając Uriasza na śmierć by zdobyć jego żonę. Tak jak wszyscy ludzie, również on grzeszył wielokrotnie ale tylko raz postąpił w tak haniebny sposób. Po tym co zrobił prosił Boga o przebaczenie i szczerze żałował tego co uczynił, okazał skruchę.
Tylko Jezus ma serce tak czyste, że nie ma w nim żadnego złego zamiaru, możemy więc z pełną ufnością modlić się o to by zamysły Zbawiciela zostały spełnione.
Radość z powodu zwycięstwa
(6) Będziemy się weselić ze zwycięstwa twego I w imię Boga naszego wzniesiemy sztandary! Niech Pan spełni wszystkie prośby twoje!
(6) Chcemy się cieszyć z twego ocalenia i w imię Boga naszego podnieść sztandary. Niech Pan wypełni wszystkie twoje prośby!
Modlący wierzą, że będą weselić się razem z królem z jego zwycięstwa. Na znak wygranej i chwały bożej podniosą sztandary, tym samym okażą radość i wdzięczność jaka została im udzielona przez Boga. Ponownie proszą o to by Pan spełnił wszystkie prośby Dawida, jest to oznaka zaufania dla swojego króla.
Zwycięstwo Jezusa nad Szatanem daje nam możliwość otrzymania życia wiecznego, dzięki czemu możemy się radować.
(7) Teraz wiem, że Pan wybawił pomazańca swego. Wysłucha go z nieba swego świętego Przez potężną pomoc prawicy swojej.
(7) Teraz wiem, że Pan wybawia swego pomazańca, odpowiada mu ze świętych swych niebios, przez możne czyny zbawczej swej prawicy.
Wiara czyni cuda. Szczera modlitwa oraz znakomity strateg wojenny jakim był Dawid sprawiają, że wynik bitwy znany jest nim walka jeszcze się nie rozpoczęła. Bóg w swej dobroci ponownie pomógł królowi oraz jego ludowi.
W Pierwszej Księdze Samuela rozdziale 16 przeczytać możemy o tym jak Dawid został namaszczony przez proroka Samuela na znak tego że Pan wybrał go na króla, tym samym stał się pomazańcem Pana, czyli wybranym przez Boga.
Pomazańcem Pana był również Jezus Chrystus. Wiemy, że Zbawiciel choć umarł to zmartwychwstał, siły zła Go nie przemogły. Prośby Jezusa zostały wysłuchane, Bóg wybaczy każdego grzesznikowi i przyjmie do nieba dzięki łasce Jezusa.
Bóg jest ważniejszy od posiadanego majątku
(8) Jedni chlubią się wozami, drudzy końmi, Lecz my chlubimy się imieniem Pana, Boga naszego.
(8) Jedni wolą rydwan, drudzy konie, a nasza siła w imieniu Pana, Boga naszego.
Przeciwnicy szczycili się tym, że posiadali wozy wojenne, rydwany oraz koniec co stanowiło o ich sile. Dla Izraelitów chlubą było imię Pana, stawiali oni wiarę w zwycięstwo nie dzięki swoim umiejętnościom ale dzięki temu, że Pan wspomoże ich w walce. Dopóki Izrael był wierny Bogu zwyciężał swoich wrogów, gdy zaś rezygnował z Pana to przegrywał wojny aż został całkowicie pokonany. Naród izraelski w szczególny sposób uzależniony był od Pana, ich potęga militarna zależała od tego czy byli wierni Panu. Wystarczyło odrzucić pogaństwo, trzymać się dekalogu a ich kraj nigdy by nie upadł.
W Piśmie Świętym przeczytać możemy opisy bitew w których o wiele słabsze siły wojskowe Izraelitów wygrywały z silniejszym i o wiele liczniejszym przeciwnikiem dzięki bezpośredniej interwencji bożej.
Niewierzący uważają, że to co posiadają mają dzięki swojej sile i tym jacy są. Dla Jezusa siłą jest wiara, to Bóg Ojciec jest tym na czym opiera swoje życie, wie że to wystarczy by pokonać przeciwników. Gdyby Jezus miał polegać tylko na swoim ciele to poległby w walce z Szatanem. Chrystus mając zwykłe ciało człowieka, wygrał z potężnym Szatanem i jego demonami dzięki miłości do Boga Ojca.
(9) Zadrżały im kolana i upadli, Lecz my stoimy i trwamy.
(9) Tamci się zachwiali i upadli, a my stoimy i trwamy.
Nawet największa armia przeciwnika zostanie pokonana gdy naprzeciw niej staną wojownicy wspierani przez Pana.
Szatan i demony tworzą potężną armię która w dniach ostatecznych zaatakuje Święte Miasto Jeruzalem (przeczytasz o tym w Apokalipsie rozdziale 20). Bóg zapowiedział, że po tym ataku siły zła zostaną zniszczone na zawsze.
(10) Panie, królu nasz, pomóż! Wysłuchaj nas w dniu wołania naszego.
(10) Panie, wybaw króla, a nas wysłuchaj w dniu, gdy Cię wzywamy.
Na zakończenie psalmu przeczytać możemy jak lud ponownie prosi Boga o pomoc. Stale powinniśmy prosi Pana o opiekę nad życiem naszym oraz innymi ludźmi.
Jezus na odrodzonej ziemi będzie naszym królem.
Kontynuacją Psalmu 20 jest Psalm 21.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami:
- Psalm 13, Modlitwa o pomoc w zmartwieniu
- Psalm 14, Bezbożność głupotą
- Psalm 15, Mieszkańcy domu Bożego
- Synowie Noego - Sem, Cham, Jafet - jak zaludnili Ziemię
- Ile dzieci mieli Adam i Ewa
