Dlaczego Izraelici rzucali losy by zdecydować kto ma zamieszkać w Jerozolimie
W Księdze Nehemiasza 11.1-2 przeczytać możemy: "Przywódcy ludu zamieszkali w Jerozolimie, a reszta ludu rzucała losy celem wyznaczenia jednego z dziesięciu, żeby on osiedlił się w świętym mieście Jeruzalem, a owych dziewięciu - w innych miastach. A lud błogosławił wszystkich mężów, którzy dobrowolnie postanowili zamieszkać w Jerozolimie."
Księga Nehemiasza opowiada o tym jak przebiegała odbudowa Jerozolimy po powrocie kolejnej grupy Izraelitów z niewoli babilońskiej, która powróciła do kraju dzięki decyzji króla perskiego Artakserksesa I. W Księdze Ezdrasza która poprzedza Księgę Nehemiasza przeczytać, możemy że Żydzi którzy kilkanaście lat wcześniej po wydaniu dekretu przez Cyrusa I przybyli do Jerozolimy mieli ogromne kłopoty z odbudową świątyni.
Ościenne ludy widząc jak świątynia była odbudowywana, robili co tylko mogli by uniemożliwić jej odbudowę co częściowo im się udało, o czym świadczą słowa zapisane w Księdze Ezechiela 4.23-24: "...udali się oni z pośpiechem do Jerozolimy i pracujących tam Żydów siłą zmusili do przerwania budowy. I tak zostało zatrzymane dzieło budowy domu Bożego w Jerozolimie. Przerwa w pracy trwała aż do drugiego roku panowania Dariusza, króla Persów". Pomimo tych trudności świątynia została odbudowana.
Jerozolima była bez murów
Księga Nehemiasza będąca kontynuacją Księgi Ezdrasza przenosi nas kilka lat po odbudowie świątyni. Pomimo tego, że świątynia została odbudowana (nie była jednak tak wielka jak ta zbudowana przez Salomona) to Jerozolima w tym czasie leżała w gruzach. Miasto pozbawione było murów tym samym stawało się łatwym celem do szybkich najazdów przez okolicznych wrogów. W Księdze Nehemiasza przeczytać możemy, z jakim trudem były odbudowywane mury miasta. Izraelici byli w ciągłym pogotowiu bojowym, wykonywali pracę z bronią przypiętą do pasa, spora grupa osób pracujących wyznaczona została do wypatrywania wroga. Doszło nawet do tego, że przygotowano nieudany zamach na Nehemiasza.
Księga Nehemiasza 4.5-12 "A nieprzyjaciele nasi rzekli: Nie będą oni wiedzieć ani widzieć, jak wtargniemy między nich, wyrżniemy ich i położymy kres tej robocie ... wtedy w punktach zagrożonych wyznaczyłem poza murem szereg kryjówek i umieściłem tam lud według rodów z mieczami, włóczniami i łukami ... Gdy widziałem, że się boją, wstałem i rzekłem do możnych, do zwierzchników i do reszty ludu: Nie bójcie się ich! ... Odtąd tylko połowa moich ludzi zajęta była pracą, a druga połowa miała włócznie, tarcze, łuki i pancerze; a wodzowie stali za całym domem judzkim odbudowującym mur. Dźwigający ciężar również byli uzbrojeni: jedną ręką wykonywali pracę, a drugą trzymali oszczep. A co do murarzy, to każdy, mając miecz swój przepasany u boku, budował."
Odpowiedź na zadanie pytanie jest więc oczywista. Izraelici bali się zamieszkać w Jerozolimie bo ta była narażona na ataki i w razie agresji zniszczona stolica stawała się głównym celem ataku. Rzucanie losów odbyło się wprawdzie po odbudowie murów, to istotne jest jednak to, że w tym czasie stolica w dalszym ciągu wymagała wielu napraw, jak chociażby usuwanie gruzów ze zniszczonych budynków. Mieszkanie w takich warunkach nie należało do przyjemnych. Mała ilość mieszkańców powodowała, że zaatakowaną stolicę trudno byłoby obronić bo najzwyczajniej w świecie brakowałoby w niej odpowiedniej ilości obrońców. Z pewnością bardzo duże znaczenie ma również, to że spora grupa Żydów która przybyła przed Nehemiaszem osiedliła się już na innych terenach, niechętnie więc chciała opuszczać zajęte uprzednio miejsce.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami:
- Co ma być to będzie - czy mamy wpływ na nasze życie
- Modlitwa za drugą osobę a jej wolna wola
- Nehemiasz - przykład modlitwy do Boga - Księga Nehemiasza 1.4-11, 2.1-5
- Ogród Eden w różnych wierzeniach świata
- Apokalipsa, rozdział 3.7-13, List do zboru w Filadelfii
