Psalm 17 - Błaganie o wyzwolenie od wrogów
tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten mógł zostać napisany przez króla Dawida po tym jak został oskarżony o coś czego nie zrobił. Uznaje on że jest w tej sprawie niewinny i zwraca się do Boga o pomoc.
Psalm ten równie dobrze tak jak np. Psalm 16 może mieć dwa znaczenia. W pierwszym przypadku zapisane słowa odnoszą się do Jezusa w drugim zaś do Dawida. Ponieważ Psalm ten nie został zacytowany w Nowym Testamencie, uznajmy że mowa jest o królu Dawidzie.
(1) Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwej sprawy, Zważ na błaganie moje, Przysłuchaj się modlitwie mojej z warg nieobłudnych!
(1) Modlitwa. Dawidowy. Wysłuchaj, Panie, słuszności, zważ na me wołanie, przyjmij moje modły z warg nieobłudnych!
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
Psalmista prosi Pana o wysłuchanie jego prośby. Prośbę swą motywuje tym, że w tym danym przypadku postępował sprawiedliwie i to co będzie mówił jest prawdą.
(2) Od ciebie niech wyjdzie wyrok mój, Niech oczy twoje ujrzą prawość.
(2) Niech przed Twoim obliczem zapadnie wyrok o mnie: oczy Twoje widzą to, co prawe.
Dawid pragnie by to Pan ocenił jego postępowanie bo ma świadomość, że Bóg doskonale wie to czy postąpił słusznie.
O tym jak to możliwe że Bóg wie o nas wszystko znajdziesz w artykule Jak to możliwe że Bóg widzi jednocześnie każdego człowieka.
Dawid przemawia w imieniu Jezusa
(3)Doświadczyłeś serce moje, nawiedziłeś nocą. Wypróbowałeś mnie, nic nie znajdując. Złe zamysły nie przekroczą ust moich.
(3)Choćbyś badał me serce, nocą mnie nawiedzał i doświadczał ogniem, nie znajdziesz we mnie nieprawości. Moje usta nie zgrzeszyły
Dawid z pełną świadomością twierdzi, że jest niewinny, wie że Pan go już sprawdził i nie znalazł nic złego. Jeśli zdanie to wypowiadane jest przez Dawida to czy możliwe jest by był on chodzącym okazem bezgrzeszności? Z pewnością nie, bo grzeszył choć wyróżniała go ogromna miłość do Pana. Psalmista pisząc w ten sposób musiał mieć na myśli daną konkretną sprawę a nie jego życie ogółem.
Słowa te pasują do Jezusa bo tylko On jako człowiek był bezgrzeszny.
(4) Przeciwko występkom ludzkim, według słowa warg twoich unikałem dróg, na których grasują rozbójnicy.
(4) ludzkim obyczajem; według słów Twoich warg wystrzegałem się ścieżek gwałtu.
Unikanie dróg na których grasują rozbójnicy nie należy czytać dosłownie bo nie jest tutaj mowa o fizycznym unikaniu niebezpiecznych szlaków na których podróżni są napadani przez zbrojne bandy. Słowa te nawiązują, do życia człowieka który unikał zła, nie przystawał z przestępcami ale szedł drogą boża.
(5) Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, By nie zachwiały się nogi moje.
(5)Moje kroki trzymały się mocno na Twoich ścieżkach, moje stopy się nie zachwiały.
Psalmista prosi Pana o wzmocnienie jego wiary by ta się nie zachwiała. Bóg jest źródłem naszej wiary i to do Niego zwraca się autor psalmu. W żadnym psalmie nie znajdziemy modlitwy skierowanej do pośrednika czy zmarłej osoby, adresatem za każdym razem jest Stworzyciel.
Psalmista argumentuje swoją modlitwę
(6) Wzywam cię, bo wysłuchujesz mię, Boże, Nakłoń ku mnie ucha swego, wysłuchaj słowa mojego!
(6) Wzywam Cię, bo Ty mnie wysłuchasz, o Boże! Nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowo.
Dawid kolejny raz prosi Boga o zwrócenie na niego uwagi i od razu wie że Pan go wysłucha. Jak można wiedzieć, że Bóg odpowiedział na modlitwę kiedy przed chwilą prosiliśmy Go o pomoc? Osoba wierząca wie, że Pan wysłucha każdej szczerej modlitwy, to tak jakby dziecko prosiło nas o pomoc a my byśmy mieli je zignorować, oczywistym jest więc że mu pomożemy. Miłość boża jest nieskończenie większa od naszej, jakże więc Bóg miałby nie wysłuchać szczerej modlitwy skierowanej w Jego stronę. Dawid wiedział jaki jest Pan, miał więc pewność, że mu odpowie.
(7) Okaż cudowną łaskę swoją, Zbawco tych, którzy szukają schronienia W prawicy twojej przed wrogami swymi!
(7) Okaż miłosierdzie Twoje, Zbawco tych, co się chronią przed wrogami pod Twoją prawicę.
Ci którzy proszą o pomoc bożą i wierzą w Pana otrzymają miłosierdzie. Dawid wierzył w Boga a mimo to musiał uciekać z Jerozolimy. Jezus był bezgrzeszny a mimo to cierpiał.
Jak więc pogodzić powyższe słowa z rzeczywistością? Pan udziela pomocy każdemu z nas ale nie zawsze w sposób fizyczny tak jakbyśmy tego chcieli. Osoby wierzące niejednokrotnie umierały w cierpieniu od ciosów zadanych przez złych ludzi. Bóg zapewnia nas, że ci co w Niego wierzyli otrzymają życie wieczne i to ono jest nagrodą za naszą wiarę. Chwilowe życie ziemskie jest niczym w porównaniu z tym co może dać nam Zbawiciel Jezus Chrystus. O tym dlaczego cierpimy znajdziesz w artykułach:
(8) Strzeż mnie jak źrenicy oka, Ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł
(8) Strzeż mnie jak źrenicy oka; w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj.
Oko jest narządem który cenimy wysoko i z pewnością większość z nas wolałaby stracić inne części ciała niż wzrok. Psalmista prosi Pana by strzegł go jak oka w głowie a dodatkowo okrył skrzydłami. Okrycie skrzydłami symbolizuje pełną ufność, oddanie i miłość do Stworzyciela.
Modlitwa o ochronę przed bezbożnikami
(9) Przed bezbożnymi, którzy mnie gnębią, Nieprzyjaciółmi, którzy mnie zawzięcie osaczają.
(9) przed występnymi, co gwałt mi zadają, przed śmiertelnymi wrogami, co otaczają mnie zewsząd.
Dawid prosi Pana o pomoc przed złymi ludźmi i trzeba przyznać, że w życiu swym otrzymywał taką pomoc. Uciekł wprawdzie ze stolicy ale później do niej wróci, zaś w bitwach jakie staczał wychodził zwycięską ręką dzięki czemu umarł ze starości.
(10) Serce swe tłuszczem zarosłe zamknęli, A usta ich mówią wyniośle.
(10) Zamykają oni swe nieczułe serca, przemawiają butnie swoimi ustami.
Serce obrosłe tłuszczem to ludzkie serca przepełnione pychą, wyniosłością, arogancją, ogólnie złem, przez co są zamknięte na słowo boże.
(11) Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, Wypatrują, jakby powalić na ziemię. (12) Podobny jest do lwa żądnego łupu, I do lwiątka siedzącego w ukryciu.
(11) Okrążają mnie teraz ich kroki; natężają swe oczy, by [mnie] powalić na ziemię (12) podobni do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.
Bezbożnicy z chęcią powaliliby tych co czynią dobro, zaś w zachowaniu swym przypominają lwy na polowaniu. Lwiątko to młody lew czekający w zaroślach by rzucić się na ofiarę. Niewierzący wielokrotnie udają niewinnego by łatwiej zwieść innych, tak samo lwiątko kojarzone z czymś miłym bo jest małe i piękne, potrafi żywcem zagryźć inne zwierzę. Nie zawsze ten kto udaje dobrego jest tym za kogo się podaje.
(13) Powstań, Panie! Wystąp przeciw niemu, rzuć go na kolana! Niech mnie uratuje twój miecz od bezbożnika,
(13) Powstań, o Panie, wystąp przeciw niemu i powal go, swoim mieczem wyzwól moje życie od grzesznika,
Psalmista prosi Boga o stanowczą interwencję, pragnie wyzwolenia od grzeszników. Wyzwolenie takie nastanie ale dopiero po naszej śmierci gdy bezbożni zostaną zniszczeni na zawsze a wraz z nimi upadłe anioły.
(14) Ręka zaś twoja od ludzi, Panie, Od ludzi tego świata, których udziałem jest tylko to życie, A skarbów twoich jest pełen brzuch ich, Nasyceni są synowie ich, A nadmiar swój zostawiają dzieciom swoim!
(14) a Twoją ręką, Panie - od ludzi: od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami; których synowie jedzą do sytości, a resztę zostawiają swoim małym dzieciom.
Bogaci bezbożnicy będą mieli tylko jedno ziemskie życie, nie otrzymają łaski zbawienia. To co teraz posiadają i tak pochodzi od Boga bo cała ziemia jest Jego i to się na niej znajduje, my jesteśmy tylko dzikimi użytkownikami niszczącymi piękną planetę. Wyjaśnić należy, że Biblia nie zabrania być bogatym. Bóg błogosławił również takim osobom a byli nimi chociażby Abraham, Dawid, Salomon czy Job. Charakteryzowali się oni jednak miłością do Boga i ludzi, pomagali inny, dbali o dobro wszystkich a nie tylko swoje. Bogatym trudniej będzie wejść do Królestwa Bożego bo ci co mają mnóstwo pieniędzy w większości przypadków mniej czasu przeznaczają dla Pana, tracą przez to wiarę a tym samym życie wieczne.
(15) Ale ja dzięki sprawiedliwości ujrzę oblicze twoje, Kiedy się obudzę, nasycę się widokiem twoim.
(15) Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, powstając ze snu nasycę się Twoim widokiem.
Biblia Gdańska: A ja chciałbym w sprawiedliwości patrzeć na Twe oblicze, Twoim widokiem się sycić, kiedy będę wstawał.
Biblia Wujka Jakuba: A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twojem: nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.
Dawid na koniec stwierdza, że w sprawiedliwości ujrzy oblicze boże. Jezus obiecał nam, że każdy kto będzie miał Boga w sercu otrzyma zbawienie, życie wieczne, zaś jego serce zostanie oczyszczone z grzechu dzięki czemu zostanie usprawiedliwiony. Przebywanie z Bogiem w nowym życiu będzie radować serca zbawionych.
Gdyby słowa te miały zostać wypowiedziane przez Jezusa Chrystusa to śmiało moglibyśmy powiedzieć, że zbawienie otrzymał dzięki swojej sprawiedliwości bo całe Jego życie było bezgrzeszne i ukierunkowane w stronę Stworzyciela. W przeciwieństwie do Zbawiciela, żaden inny człowiek na ziemi nie może otrzymać życia wiecznego dzięki swojej własnej sprawiedliwości.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami:
- Psalm 3, Ufna modlitwa poranna
- Psalm 4, Ufna modlitwa wieczorna
- Psalm 5, Modlitwa o obronę
- Asyryjczycy, Asyria, Niniwa - brutalny naród w Piśmie Świętym
- Syn Boży Jezus Chrystus - Kim był Jezus i czy był równy Bogu
