Historia kościoła katolickiego
Póki żyli Apostołowie Kościół trzymał się nauk Jezusa, pilnując by odstępstwo nie przeniknęło do zborów. Jednak, gdy zabrakło bezpośrednich świadków, tajemnica nieprawości zaczęła powoli działać. Zgodnie z proroctwem Apostoła Pawła; owieczki na manowce skierowali sami pasterze, owe wilki w owczej skórze.
Choć kościół rzymsko-katolicki mówi, że wywodzi swe pochodzenie od Apostołów i twierdzi, że się nie zmienia, to jego praktyki i dogmaty nie znajdują potwierdzenia w biblijnych naukach apostolskich. Gdy na początku IV wieku (za cesarza Konstantyna), chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Imperium Rzymskiego do kościoła weszło wielu połowicznie nawróconych pogan, którzy nadal celebrowali pogańskie święta, kłaniając się obrazom, posągom i bożkom, tyle że pod chrześcijańskimi nazwami.
Przyznał to sam kardynał J.H.Newman, pisząc: (...) świątynie, kadzidło, świece, ofiary, woda święcona, święta, procesje, błogosławienie pól, szaty kapłańskie, habity, rzeźby i obrazy mają pogańskie korzenie. To poganie mieli ulec chrystianizacji, a tymczasem żądza władzy i zachłanność hierarchów oraz duchowy kompromis uczyniły z oficjalnego chrześcijaństwa pogańską religię. Oto chronologiczne dzieje odstępstwa:
50 (około)r.
Paręnaście lat już po śmierci Jezusa, apostołowie Wędrując po kontynentach Azji, Afryki i Europy, sprawiali że coraz większa rzesza ludzi przyjmowała chrzest. Głoszona przez nich Ewangelia, W świecie pełnym zła i okrucieństwa wiążącego się z wielobóstwem i ich zezwierzęconymi praktykami rytualnymi była ewenementem w tamtych czasach. Ludzie czując potrzebę dobra i miłości zaczęli porzucać swoich Bogów, starając się żyć według nauk Jezusa i apostołów.
64 r.
Spłonięcie Rzymu i pierwsze prześladowanie chrześcijan.
Proces Ewangelizacji i porzucania aktualnych Bogów, wkradał się na salony Rzymskiej arystokracji. Przez co coraz bardziej nie podobało się to kolejnym władcom cesarstwa Rzymskiego. Pierwszą falę prześladowań chrześcijan wiąże się właśnie z pożarem Rzymu, o podpalenie którego cesarz Neron oskarżył chrześcijan (wciąż młodej religii).
W wyniku prześladowań, wielu rzymskich chrześcijan poniosło okrutną śmierć, Tacyt pisze, że oskarżeni chrześcijanie byli, rzucani na arenach dzikim zwierzętom, paleni żywcem, oraz krzyżowani.
100-300 (około) r.
W zależności od rządzących cesarzy Rzymu chrześcijanie byli na zmianę prześladowani i tolerowani. Prześladowania i brutalne widowiskowe egzekucje, nie przynosiły jednak skutku. Chrześcijanie ukrywając się często ze swoją religia, zdemaskowani byli w stanie zginąć za swoją wiarę.
312 r.
Bitwa pod mostem mulwijskim. Chrześcijaństwo staje się jedna z religii państwowych Rzymu. Aktualnie rządzący cesarstwem Rzymski, cesarz Konstantym borykał się z dwoma problemami, pierwszym był jego wróg Maksencjusz chcący aktualnej władzy oraz coraz bardziej rozpowszechniającego się chrześcijaństwa, którą nazywał sektą. Między Konstantynem a Maksencjuszem doszło do wielkiej bitwy pod mostem Mulwejskim którą wygrał Konstantyn. Chcąc upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, w myśl zasady jeśli nie możesz pokonać wroga to się do niego przyłącz, ogłosił, że przed bitwą ukazał mu się na niebie krzyż i to z jego pomocą odniósł zwycięstwo, co poniosło za sobą dalej idące konsekwencje.
313 r.
Powstaje zalążek instytucji Kościoła Katolickiego.
Cesarz Konstantyn był nie tylko twórcą dzisiejszego "chrześcijaństwa", ale także mianował się pierwszym biskupem i nie oficjalnie pierwszym papieżem. Zbudował też pierwsza katedrę chrześcijańską i nazwał ją imieniem matki Chrystusa - Hagia Sofio. Zorganizował też w późniejszych latach pierwsze religijne zebranie, nazwane w późniejszych czasach Pierwszym Soborem w Nicei. Które miało na celu stworzenia i połączenia wszystkich panujących obecnie wyznań, w całym cesarstwie Rzymskim, w jedną uniwersalną religię.
319 r.
Cesarz Konstantyn ustanowił prawo zwalniające kler od płacenia podatków i służby w armii.
321 r.
Cesarz Konstantyn nakazuje święcić niedziele zamiast dotychczasowej soboty.
Konstantyn Wielki, którego rodzina czciła bożka słońca zwanego Sol Invictus, gdy zaczął przewodzić soborom chrześcijańskim, wywyższył specjalnym edyktem pogańskie święto słońca niedzielę: W czcigodny dzień Słońca [venerabili die Solis] niech urzędnicy i mieszkańcy miast wypoczywają, zaś wszystkie sklepy i warsztaty niech będą pozamykane. Prof. Aleksander Krawczuk podsumował, że edykt Konstantyna obowiązuje w większości krajów świata aż po dzień dzisiejszy; ów bowiem dies Solis to oczywiście nasza niedziela.
325 r.
Cesarz Konstantyn na soborze nicejskim ustanawia kanon pisma "świętego" i "dwójce świętą" awansując Jezusa do miana Boga. Jezus z Betlejem ma zastąpić dotychczas czczonego Mitre.
- W Ewangeliach nie jest wspomniana data narodzin Jezusa Chrystusa, dlatego narodziny Boga Mitry przypadające na dzień 25 grudnia, staja się datą przyjścia na świat Jezusa. Kult Mitry był bardzo popularny w Rzymie oraz na Bliskim Wschodzie.
- Wniebowzięcie Mitry w okresie równonocy wiosennej staje się chrześcijańskim świętem Wielkanocy, które wywodzi się z żydowskiego święta Paschy i zostało oficjalnie narzucona całemu Kościołowi.
- Tradycje kościoła rzymsko-katolickiego Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy jakie dziś znamy wzięły się stąd, że ekspansywny kościół nie mogąc przez pokolenia wyplenić pogańskich według niego zwyczajów obecnych zamieszkałych na północy i wschodzie Europy Słowian, zasymilował je i sprytnie połączył z ważnymi wydarzeniami z życia Jezusa. Tak więc choinka, 12 potraw, wolne miejsce przy stole, prezenty, a palemka, baranek, króliczek czy w końcu jajko to stare słowiańskie zwyczaje. Kiedy kościół nie mogąc wyplenić zwyczaju jedzenia jajek na obchodzone przez nich mimo narzucania siłą chrześcijaństwa, święto wiosny, zadeklarował, że można je jeść po wcześniejszym poświęceniu. Stąd też zwyczaj święconki.
- W Rzymie na Wzgórzach Watykańskich, chrześcijanie przejmują święta grotę Mitry, czyniąc z niej siedzibę Kościoła katolickiego
330 r.
Wprowadzenie zwyczaju czczenia zmarłych ("świętych") i ich relikwii.
- Aż do IV wieku wyznawcy chrystianizmu nie słyszeli o wieczystym dziewictwie Maryi. Ewangelia Mateusza informuje , iż Józef "nie zbliżał się do Maryi, aż porodziła syna". "Zbliżenie się" oznacza w Biblii małżeńskie współżycie. (Fakt współżycia Józefa z Maryja po narodzinach Jezusa będzie oczywisty dla każdego, komu kościelne dogmaty nie zakazują logicznego wnioskowania.)
355 r.
Biskupi zostają uwolnieni spod nadzoru sądów świeckich.
360 r.
Wprowadzenie zwyczaju czczenia aniołów
381r.
Na drugim soborze w Konstantynopolu Cesarz Teodozjusz I jako następny już papież po Konstantynie I, do obowiązującej dotychczas "Dwójcy świętej", dołączył trzecia osobę tzw. "Ducha świętego". Oszustwo i jednocześnie pogaństwo polega na tym, że ojciec słońce, czyli Mitra, i matka - Zawsze Dziewicza Mądrość, czyli Sofia lub Atena (różne tłumaczenia), mieli syna światło - czyli Chrystusa. Świętej trójcy nie ma w Biblii. Teodozjusz I ustanowił religię rzymsko-katolicką, religią panującą w całym Rzymie. Rzym jako pierwsze Państwo w Europie (i na świecie), przyjęło tak zwany "chrzest", który potem siłą został narzucany innym Państwom w całej Europie. Dało to początek prześladowania i mordowania przedstawicieli innych wyznań.
391 r.
W Aleksandrii Chrześcijanie spalili największa na Ziemi bibliotekę, w której przechowywano około 700 000 starożytnych zwojów. Zamknięto starożytne akademie, skończyło się nauczanie kogokolwiek poza murami kościołów.
431r.
Początek kultu maryjnego.
Sobór w Efezie przemianował Maryję z Christo Tokos (matka Chrystusa) na Theo Tokos (Matka Boska), choć Maria była matką Jezusa tylko jako człowieka. Co ciekawe, Efez, gdzie uchwalono ten dogmat, był stolicą kultu Królowej Niebios Diany. Poganie stawiali jej kapliczki przy drogach, a jej wizerunki umieszczali w domach. Sześć wieków później (podczas pierwszych krucjat), chrześcijanie przejęli różaniec. Służył on poganom do odmawiania modlitw ku czci bogini Kali, czczonej na Wschodzie jako Dziewica i Królowa Niebios. Różaniec rozpowszechnił rodzaj mechanicznej modlitwy: modlący się powtarza w kółko te same słowa, czasem i bezmyślnie, jak to czynili poganie, którym chodziło o ilość pacierzy, a nie o jakość modlitwy. Jezus przestrzegł przed taką modlitwą, mówiąc: A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani (Mateusza 6:7). Rozpędu nabrał kult maryjny całkiem niedawno. W 1854 roku papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Marii. Wbrew stanowisku Biblii, która naucza, że wszyscy zgrzeszyli, papież oznajmił, że Maria urodziła się bez grzechu. Oznacza to, że jej matka urodziła Marię w sposób nadprzyrodzony, a Jezus nie jest jedynym, który narodził się niepokalany, jak naucza Słowo Boże (Rzymian 3:23-24). Maria była służebnicą Pańską, wzorem posłuszeństwa i oddania Bogu, ale nie była bezgrzeszna sama to rozumiała, mówiąc o potrzebie własnego zbawienia: Raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy (Łukasza 1:47) i składając ofiarę ustanowioną za grzech (Kapłańska 12:7-8; Łukasza 2:22-24). Kolejny dogmat maryjny (o wniebowzięciu) ogłosił zaledwie 54 lata temu (w roku 1950) Pius XII, wynosząc kult Marii jako Orędowniczki, choć Pismo Święte mówi, że jedynym orędownikiem między Bogiem i człowiekiem jest Jezus Chrystus (1 Tymoteusza 2:5). Apostoł Jan napisał: Jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze (1 Jana 2:1-2). Watykan od lat czyni przygotowania do kolejnego dogmatu maryjnego, tym razem o współudziale Maryi w odkupieniu ludzkości (łac. Coredemptrix), choć Biblia mówi, że imię Jezusa jest jedynym, przez które ludzie mogą być zbawieni (Dzieje Apostolskie 4:12). Kilka lat temu jedna z drukarni kościelnych wydrukowała obrazki z Marią przybitą do krzyża...
508 r.
Władze świeckie podlegają Kościołowi. Kościół katolicki od zawsze rościł sobie prawo do koronowania cesarzy i królów. Po zwycięstwach pierwszego katolickiego króla Franków, Chlodwiga, który pokonał resztki Wizygotów, Kościół rzymski podporządkował sobie niemal całą Europę Zachodnią. Tymczasem Biblia nazywa taki związek między Kościołem a władzą świecką nierządem (Jeremiasza 2:20-31; Ezechiela 16:17-19; Ozeasza 2:5) i obrzydliwością (Apokalipsa 18:9). Pismo Święte stoi na stanowisku rozdziału państwa i Kościoła. Biblijną ideę oficjalnie potępił papież Grzegorz XVI w 1846 roku. W encyklice Mirari Vos nazwał wolność sumienia zgubnym błędem, który przywodzi państwa do ruiny. Jego następca, Pius IX oznajmił, że doktryny czy brednie w obronie swobód sumienia to absurd i najzaraźliwszy błąd, straszliwa plaga, której należy się wystrzegać jak ognia.
525. r
W całym cesarstwie Rzymskim, czas mierzyło się od założenia Rzymu w 753 r p.n.e., dlatego aktualnie obowiązującym czas był rok 1378 (od założenia Rzymu). Na polecenia aktualnego Papieża Jana I, pewien mnich i teolog Dionizjusz mały, miał przy pomocy Biblii ustalić w którym roku urodził się ów zbawca ludzkości Jezus. Obliczył on, że Chrystus urodził się 753 r. od założenia Rzymu, a 525 lat temu, i w ten sposób zaczęto liczyć czas do przodu 526, 527 itp. Dionizy popełnił jednak błąd w swych obliczeniach wyznaczając początek ery chrześcijańskiej na rok 754 ery rzymskiej, podczas gdy poprawną datą jest 748. Dionizjusz ustalił również sposób obliczania daty Wielkanocy.
538 r.
Wywyższenie biskupa Rzymu. W życie wszedł dekret cesarza Justyniana, który stawiał biskupa Rzymu ponad innymi biskupami. Odtąd biskupi rzymscy powoływali się na sukcesję apostolską, wywodząc ją od Piotra (który prawdopodobnie nigdy nawet nie był w Rzymie), choć pierwszym biskupem Rzymu był Linus, a Piotr nigdy nie sprawował tej funkcji. Pierwszemu soborowi w Jerozolimie przewodniczył z kolei apostoł Jakub. Sukcesji apostolskiej nie potwierdza Biblia, a weryfikują ją też wydarzenia historyczne na przykład trzy osoby jednocześnie piastowały urząd papieża, ekskomunikując się nawzajem oraz nabywając lub sprzedając tron papieski za pieniądze.
539 r.
Ustanowiono władze papieży oraz ofiarę mszy świętej.
- Na soborze w Macon biskupi głosowali nad problemem, czy kobiety mają dusze.
593 r.
Papież Grzegorz I wymyślił i wprowadził naukę o czyśćcu.
O miejscu, gdzie dusze zmarłych cierpią dopóki nie spłacą długu lub nie zostaną wykupione przez ofiary żywych, nie ma żadnej wzmianki w Biblii. Potwierdza to nawet sam kardynał N.Wiseman w swym wykładzie doktryn katolickich: W Piśmie Świętym czytelnik nie znajdzie ani słowa o czyśćcu. Jest tam za to zawarta nauka, że postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd (Hebrajczyków 9:27). Ludzie otrzymają nagrodę lub karę przy zmartwychwstaniu, a nie zaraz po śmierci, jak wierzyli poganie. Jezus powiedział: Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. (Apokalipsa 22:12). Dla ciekawostki; Symbolem papieża Grzegorza był szatański smok, do dzisiaj obecny w Watykanie.
595 r.
Papież Grzegorz I nakazuje represje wobec tych chrześcijan którzy obchodzą sobotę jako dzień święty, a który to dzień wskazany jest w Piśmie Świętym. Niedziela siłowo zastępuje sobotę.
600 r.
Wprowadzono łacinę do liturgii. Grzegorz I narzucił łacinę jako jedyny język używany do nabożeństwa, mimo że łacina nie była wówczas wszystkim znana. Nakaz ten był sprzeczny z Biblią, która zaleca, aby do nabożeństwa używać tylko języka powszechnie zrozumiałego (1 Kor 14:9). Przez wiele wieków prosty lud nie miał dostępu do Słowa Bożego, bo drukowano je po łacinie.
709 r.
Całowanie nóg papieża. Od tego roku zaczęto praktykować całowanie nóg papieża. W ten sposób Kościół usankcjonował pogański zwyczaj, niezgodny z naukami i duchem ewangelii (zob. Dzieje 10:25-26 / Apokalipsa 19:10; 22:9). Apostoł Piotr w przeciwieństwie do powołujących się na jego sukcesję papieży nigdy nie pozwoliłby, by jakikolwiek człowiek oddawał mu w ten sposób hołd.
715 r.
Wprowadzono modlitwy do Marii Panny oraz świętych. Pierwsi chrześcijanie modlili się wyłącznie do Boga, tak jak nakazał Jezus. W późniejszych wiekach zaczęto jednak modlić się do zmarłych ludzi, uznanych za świętych i szukać ich pośrednictwa. Tymczasem Jezus uczył: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przy chodzi do Ojca, tylko przeze Mnie (Jana 14:6). Słowa te wykluczają pośrednictwo żywych (np. kapłanów), zmarłych (świętych czy Maryi), niebiańskich istot (np. aniołów). Jezus przestrzegł przed innymi pośrednikami: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą (...) Ja jestem drzwiami dla owiec (Jana 10:1, 7).
726 r.
W Rzymie zaczęto czcić obrazy, oraz zmieniono dekalog.
- Kościół rzymski z Dziesięciu Boskich Przykazań usunął drugie zabraniające kultu wizerunków, które dokładnie brzmi:
"Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie w górze i co na ziemi nisko, ani z tych rzeczy, które są w wodach pod ziemia. Nie będziesz się im kłaniał ani służył" (Wyjścia 20.4-5). Żeby każdy rozumiał jasno drugie przykazanie, Bóg dał przykazanie uzupełniające, "Abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie obrazu lub rzeźby, przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety" (Księga Powtórzonego Prawa 4.16).
- Otwarło to drogę do handlu obrazami, szkaplerzami, krzyżami, posagami itp. Przykazań jednak musiało pozostać dziesięć. Podzielił wiec kościół ostatnie przykazanie, choć dotyczą tego samego grzechu pożądania, mówiące o "niepożądaniu ani żony, ani osła, ani wolu...", na dwie części i odtąd katolicy maja tez Dziesięć Przykazań, tak jak i Żydzi. Tymczasem Jezus polecił oddawać Bogu cześć w duchu i w prawdzie, a nie poprzez przedmioty wykonane ludzką ręką (Jana 4:23-24). Kościół katolicki tłumaczy, że święte przedmioty tylko symbolizują Boga, ale poganie, którzy je czcili, wierzyli podobnie, a jednak Bóg nazywał ich praktyki bałwochwalstwem (Izajasza 44:9-20). Ks. W.Zaleski przyznaje w podręczniku Nauka Boża. Dekalog, że w Nowym Testamencie nie mamy świadectw potwierdzających cześć wizerunków. Cztery wieki później sobór w Nicei oficjalnie dopuścił kult krzyża, relikwii i obrazów świętych, choć jeszcze synod w Elwirze (306 r.) orzekł, że nie należy czcić obrazów ani modlić się przed nimi.
783 r.
Nastał zwyczaj całowania nóg papieża.
787 r.
Sobór nicejski oficjalnie akceptuje kult ikon i obrazów.
813 r.
Ustanowiono święto Wniebowzięcia Maryi
993 r.
Papież Leon III zaczął kanonizować zmarłych.
1000 r.
- Cala Europa znalazła się pod panowaniem Kościoła. Załamuje się aktywność na polu medycyny, techniki, nauki, edukacji, sztuki i handlu. Rozpoczyna się mroczny okres w historii Europy.
1001 r.
Ustanowiono Uroczystość Wszystkich świętych i Dzień Zaduszonych.
1015 r.
Papież Bonifacy VII,wprowadził celibat dla duchownych aby rozwiązać problem przejmowania spadków przez ich rodziny. Do XI wieku duchowni mieli żony i dzieci, żonaci byli także apostołowie. Biblia naucza, że duchownym czy biskupem może być tylko ten, kto się wcześniej sprawdził jako głowa rodziny: "Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel. Nie oddający się pijaństw, niewybuchowy, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz. Który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości. Bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł troszczyć się o kościół Boży (1 Tymoteusza 3:1-4). Pismo Święte jednoznacznie nazywa tych, którzy łamią naturalne prawo Boże: A Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach odstąpią niektórzy od wiary i przystaną do duchów zwodniczych i będą słuchać nauk szatańskich uwiedzeń, obłudę kłamców, naznaczonych w sumieniu piętnem występku, którzy zabraniają zawierania związków małżeńskich... (1 Tymoteusza 4:1-3).
1077 r.
Papież Grzegorz VII ustanowił "klątwę"
1095 r.
Papież Urban II wezwał rycerzy Europy do zjednoczenia i marszu na Jerozolimę. Zainicjował w ten sposób pierwsza wyprawę krzyżowa.
Papież ogłosił, iż "Wyklęty będzie ten, kto powstrzyma swój miecz przed rozlewem krwi".
1099 r.
Masakra Muzułmanów i Żydów w Jerozolimie. Kronikarz Rajmund pisał: "Na ulicach leżały sterty Głów, rak i stop. Jedni zginęli od strzałów lub zrzucono ich z wież; inni torturowani przez kilka dni zostali w końcu żywcem spaleni. To był prawdziwy, zdumiewający wyrok Boga nakazujący, aby miejsce to wypełnione było krwią niewiernych."
1104 r.
- Uczony i filozof, święty Tomasz z Akwinu głosił, ze zwierzęta nie maja życia po śmierci ani wrodzonych praw, oraz ze "przez nieodwołalny nakaz Stwórcy ich życie i śmierć należą do nas".
1140 r.
Ułożono i przyjęto 7 sakramentów świętych.
1190 r.
Kościół zaczął sprzedawać odpusty za grzechy, choć Nowy Testament uczy, że zbawienie jest darem Bożym w Chrystusie i nie można go nabyć za pieniądze: Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił (Efezjan 2:8-9). Zbawienia nie można nabyć za pieniądze (cóż mają powiedzieć biedacy), gdyż jest owocem doskonałej ofiary Jezusa, do której nie można dodać niczego. Można ją tylko przyjąć lub odrzucić. Gdybyśmy mogli zbawić się z grzechów sami, np. cierpieniem czy ofiarami, Chrystus nie musiałby przychodzić, aby umrzeć za nas. Dobre uczynki są istotną częścią chrześcijaństwa, jednak są one rezultatem przyjęcia zbawienia, a nie środkiem prowadzącym do niego (Galatów 5:22-23). Tymczasem dobrze płatne odpusty i msze za dusze zmarłych okazały się dla Kościoła tak intratnym biznesem, że sobór we Florencji uchwalił w 1439 roku dogmat, według którego można nabyć zbawienie poprzez oczyszczające cierpienie w czyśćcu i ofiar. Sobór Watykański II utrzymał ten dogmat. Ale Pismo Święte nazywa zbawienie z ludzkich uczynków tajemnicą bezbożności, przeciwstawiając mu tajemnicę pobożności, a więc Dobrą Nowinę o zbawieniu dzięki ofierze Jezusa Chrystusa.
Handel odpustami praktykowany przez Kościół rzymski doprowadził do podziału, tj. reformacji, i przyczynił się do powstania kościołów protestanckich.
1200 r.
Zmiana formy chrztu. Do XII wieku chrzczono przez zanurzenie, gdyż tylko taki chrzest symbolizował według Biblii śmierć Chrystusa i Jego zmartwychwstanie oraz pogrzebanie starego człowieka i wynurzenie nawróconego. Nowotestamentowe słowo chrzczę (gr. baptidzo) znaczy zanurzam (Mateusza 3:16 / Dzieje 8:38-39). Kardynał J.Gibbons przyznał: Najstarszą formą Chrztu św. było zanurzenie. Jest to widoczne nie tylko z lektury Ojców Kościoła i wczesnych rytuałów łacińskich oraz wschodnich, lecz także z listów św. Pawła, który pojmuje Chrzest jako kąpiel (Efezjan 5:26 / Rzymian 6:4 / Tytusa 3:5). W pierwszych wiekach, zgodnie z nauką biblijną, chrzczono tylko dorosłych. Bowiem warunkiem chrztu jest pouczenie o zasadach wiary, wiara w Jezusa oraz pokuta rozumiana jako zmiana życia (Mateusza 28:19 / Marka 16:16 / Dzieje 2:38). Niemowlę nie może spełnić żadnego z tych trzech warunków. Za chrztem dzieci opowiedział się dopiero sobór w Kartaginie w 418 roku.
1204 r.
Zaczęła działać święta Inkwizycja. Sobór w Tours prowadzony pod wodzą papieża Aleksandra III nakazał władzom świeckim więzić ludzi uznanych przez Kościół rzymski za heretyków. Słudzy kościoła zamęczyli i spalili żywcem miliony ludzi, praktyki stosowane w XX wieku przez nazistów, po raz pierwszy zastosowane było na skale masowa przez chrześcijańska inkwizycje. 21 lat później, papież Lucjusz III zażądał dla Kościoła części dobytku po zamordowanych, dlatego majątki "heretyków" przejmowane były przez kościół i inkwizytorów. Konfiskata mienia oskarżonych była dla władz świeckich dodatkową motywacją, aby więzić i palić na stosie jak najwięcej skazańców. Wraz z cesarzem niemieckim, Fryderykiem Barbarossą, wydał nakaz prześladowania i uśmiercania heretyków za pośrednictwem władz świeckich, co oznaczało formalny początek inkwizycji jako instytucji kościelno-państwowej. Była to obelga dla ewangelii. Pan Jezus i apostołowie nigdy nie narzucali nikomu swoich przekonań, ani nie posługiwali się siłą czy władzą świecką, aby narzucać ludziom swe nauki. Jak na ironie inkwizytorzy wybierani byli najczęściej spośród dominikanów i franciszkanów, którzy ślubowali życie w ubóstwie. Nawet w XXI w Watykan nie dopuszcza nikogo do archiwów dotyczących inkwizycji.
1208 r.
Papież Innocenty III zaoferował każdemu, kto chwyci za bron, oprócz boskiego zbawienia, również ziemie i majątek heretyków. Rozpoczęła się Krucjata Albigenska, której celem było wymordowanie Katarów. Szacuje się, ze Krucjata Albigeńska pochłonęła milion istnień ludzkich, i dotknęła większa cześć populacji południowej Francji. Przeor, dowodzący wojskami krucjaty, gdy mu się skarżono, ze trudno jest odróżnić wiernych od heretyków, odpowiedział: "Zabijać wszystkich. Bóg ich odróżni".
- Papież Innocenty III twierdzi: "Każdy kto próbuje stworzyć własny wizerunek Boga niezgodny z dogmatem Kościoła musi być bez litości spalony".
1116 r.
IV sobór laterański ustanowił spowiedź "na ucho". Taka forma spowiedzi pozwalała na sprawowanie większej kontroli nad ludźmi, oraz na "wywiad środowiskowy". Tymczasem Pismo Święte nie zawiera ani jednego przykładu takiej
spowiedzi. Mówi o spowiedzi serca, do której nie trzeba pośrednictwa żadnego człowieka (Psalm 51:1-11). Jezus zachęca do wyznawania grzechów Bogu: Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego (...) Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie (...) przebacz nam nasze winy (Mateusza 6:6-12). Apostołom nie przyszło do głowy odpuszczać grzechy. Gdy Szymon z Samaru popełnił grzech, Piotr zamiast go wyspowiadać polecił mu, żeby wyznał grzech Bogu: Odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógł by ci być odpuszczony zamysł serca twego (Dzieje Apostolskie 8:22).
1229 r.
Papież Grzegorz IX zakazał czytania Biblii pod sankcja kar inkwizycyjnych. Sobór w Tuluzie pod karą śmierci zakazał wszystkim (z wyjątkiem duchownych) posiadania, a nawet czytania Pisma Świętego, nie tylko w językach narodowych, ale i po łacinie! Bóg natomiast, którego poznajemy z kart Biblii zalecał, aby wszyscy wierzący czytali, rozumieli i znali Słowo Boże: Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany (2 Tymoteusza 3:16-17).
1231 r.
Nakaz papieski zalecał palenie heretyków na stosie. Pod względem technicznym pozwalało to uniknąć rozpryskiwania się krwi.
1252 r.
Wprowadzenie tortur. Papież Innocenty IV zatwierdził bullą Ad extirpanda użycie tortur i głodu wobec posądzonych o herezję.
- Inkwizytorzy (zwykle dominikanie), torturowali ludzi m.in. poprzez wykręcanie, miażdżenie i łamanie kości, wyrywanie paznokci, miażdżenie palców i głowy, oślepianie, przypiekanie rozpalonym żelazem, łamanie na kole, wieszanie za ręce z ciężarami u nóg, uciskanie czułych części ciała, sadzanie na gorących węglach lub żelazie, wyłamywanie stawów, gotowanie żywcem itp. Była to "ludzka" - jak zapewnia kościół - metoda badań.
- Na narzędziach tortur umieszczano motto: "Chwała niech będzie panu"...
1263 r.
Zatwierdzono przyjmowanie komunii pod jedna postacią. Kościół rzymsko-katolicki zdefiniował zasadę transsubstancjacji, czyli przeistoczenia wina i chleba w krew i ciało Chrystusa, które następnie ofiarowane są za grzechy. Ofiara mszy świętej jest kluczową ceremonią Kościoła rzymskiego. Według podręcznika dla duchownych katolickich, autorstwa kardynała Alfonsa de Liguori, sam Bóg posłuszny wypowiedzianym przez kapłanów słowom Hoc est corpus meum (To jest ciało moje) zstępuje na ołtarz, przychodzi, gdzie go zawołają, ilekroć go zawołają, oddając się w ich ręce, choćby byli jego nieprzyjaciółmi. Gdy już przyjdzie, pozostaje całkowicie w ich gestii; przesuwają Go z miejsca na miejsce, jak im się podoba, mogą też, jeśli sobie życzą, zamknąć Go w tabernakulum, zostawić na ołtarzu l usunąć na zewnątrz kościoła, mogą też, jeśli tak postanowią, spożyć Jego ciało lub podać innym jako pokarm. Według katechizmu katolickiego, w czasie mszy ofiaruje się prawdziwe ciało i krew Chrystusa, a nie ich symbol Dogmat mówi, że msza święta jest prawdziwą i dosłowną ofiarą składaną Bogu i do tego powtarzalną. Tymczasem Biblia mówi o ofierze Jezusa: Złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga (...) Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęceni (...) gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy (Hebrajczyków 10:12-14, 18). Tak, więc, ofiara powtarzalnej mszy świętej jest nie tylko zbędna, ale kwestionuje doskonałość i wystarczalność ofiary Chrystusa!!! Zaledwie 5 lat później papież Honoriusz nakazał, aby ludzie oddawali hostii taki sam kult, jaki należy się tylko Bogu (łac. latria). Katolicy oddają taką cześć opłatkowi, czyniąc znak krzyża w kościele przed tabernakulum lub na widok hostii obnoszonej w procesji. Opłatek jest jednak wytworem ludzkiej ręki, dlatego oddawanie mu czci należnej tylko Bogu jest bałwochwalstwem, sprzecznym zarówno z II przykazaniem Bożym (Wyjścia 20:4-6), jak i z duchem ewangelii (Jana 4:24).
1264 r.
Ustanowiono uroczystość Bożego Ciała.
1275 r.
Pojawiły się dyskusje na temat płacenia daniny. W odpowiedzi papież ekskomunikował cale miasto, Florencję.
1300 r.
Wybucha epidemia czarnej śmierci, Kościół wyjaśniał, ze winę za ten stan rzeczy ponoszą Żydzi, zachęcając przy tym do napaści na nich.
1311 r.
Papież Klemens V jako pierwszy ukoronował się potrójna korona władcy.
1326 r.
Niezgodność przesadnie bogatej organizacji Kościoła z głoszonymi przez nią ideami Jezusa Chrystusa, doprowadziła do ogłoszenia bulli papieskiej "inter nonnullos", w której uważano za herezje twierdzenia, jakoby Jezus i Jego apostołowie nie posiadali żadnej własności w postaci dóbr materialnych.
1378-1417 r.
Dochodzi do tzw. "Wielkiej Schizmy". Władza jest podzielona miedzy dwóch papieży - jednego urzędującego w Rzymie, drugiego w Avignon. Spory nie dotyczyły religii, ale polityki i władzy
1450-1750 r.
Okres polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamęczono setki tysięcy kobiet posądzanych o czary.
- Dzieci można było również oskarżać o czary: dziewczynki po ukończeniu 9,5 lat, chłopców po ukończeniu 10 lat. Młodsze dzieci torturowano w celu uzyskania zeznań obciążających rodziców. W procesach o czary brane były pod uwagę "zeznania" dwulatków
-Tortury obejmowały : łamanie kołem, wieszanie za ręce, biczowanie, przypiekanie, gotowanie w oleju, wbijanie kolców w oczy, wyrywanie obcęgami piersi i narządów płciowych.
1484 r.
Papież Innocenty VIII oficjalnie nakazał palenie na stosach kotów domowych razem z czarownicami. Zwyczaj ten był praktykowany przez trwający setki lat okres polowań na czarownice.
- Wiara, ze zwierzęta są pośrednikami diabla, doprowadziła do załamania się naturalnej kontroli liczebności populacji gryzoni. Celem ataku gorliwych chrześcijan najczęściej były koty, wilki, węże, lisy, i białe koguty. Ponieważ wiele z tych zwierząt polowało na roznoszące choroby gryzonie, ich eliminacja wzmogła wybuchy epidemii.
1492 r.
Kolumb odkrył Amerykę . Inkwizycja szybko postępuje śladami odkrywców.
1493 r.
Bulla papieska uprawomocniła deklaracje wojny przeciwko wszystkim narodom w Ameryce Południowej, które odmówiły przyjęcia chrześcijaństwa.
- Rozpoczęła się kolejna bestialska rzęź w imię Boga. Wbijano ciężarne kobiety na pale, ćwiartowano żywcem indiańskie niemowlęta, przywiązywano ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem, rozrywano ludzi przy pomocy koni, mordowano, gwałcono, ucinano ręce, nosy, wargi, piersi.
-Jezuita Jose de Anchieta, twierdził: "Miecz i żelazny pręt to najlepsi kaznodzieje". Ten oto barbarzyńca, został beatyfikowany w 1980 r. przez papieża, który nazywał go "apostołem Brazylii, wzorem dla całej generacji misjonarzy". Bandyta, który w bestialski sposób unicestwił tysiące ludzkich istnień, uznany został za świętego...
- Gdy katoliccy "misjonarze" zawitali do Meksyku, żyło tam około 11 milionów Indian, a po stu latach już tylko 1,5 miliona. Słowo Boże zawiezione w tamte rejony "pięknie zaowocowało".
- Podczas pobytu na tamtych ziemiach, papież nazwał ta zbrodnie przeciwko ludzkości "dziełem ewangelizacji i pokoju".
1545 r.
Ustalono, ze tradycja Kościoła jest ważniejszym źródłem objawienia od Słowa Bożego.Sobór w Trydencie uznał ludzkie tradycje, przyjęte przez Kościół, za autorytet w sprawach wiary równy Biblii. Jezus zaś ocenił je tak: Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym jest daleko ode mnie. Ale czci mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji (Marka 7:6-8).
Drugim krokiem tego soboru było dodanie do kanonu Pisma Świętego kilku apokryficznych ksiąg (Tobiasza, Judyty, 1 i 2 Machabejskiej, Mądrości, Syracha, Barucha, modlitwy trzech młodzieńców i dwóch rozdziałów do Księgi Daniela). W katolickich wydaniach Biblii nazywa się je drugokanonicznymi, jednak Słowo Boże przestrzega przed dodawaniem czegokolwiek do swej treści: Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę (Przysłów 30:6). Znacznie mocniej określił takie działanie Jezus w Apokalipsie: Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze (Apokalipsa 22:18).
Księgi apokryficzne nie są pismami natchnionymi i zawierają szereg błędów teologicznych stojących w opozycji do klarownej nauki biblijnej.
1572 r.
We Francji 24 sierpnia zamordowano 10 000 protestantów. Papież Grzegorz XIII napisał potem do króla Francji Karola IX: "Cieszymy się razem z tobą, ze z Boska pomocą uwolniłeś świat od tych podłych heretyków"
1543 r.
Kopernik publikuje teorie heliocentryczna. Jego dzieło trafia na kościelny indeks ksiąg zakazanych i pozostaje tam aż do 19 wieku. (Czyli aż do 19 wieku kościół uznaje, iż ziemia tkwi nieruchomo w centrum Wszechświata).
1584 r.
Giordano Bruno twierdzi iż gwiazdy są innymi Słońcami, wokół których mogą krążyć inne planety, a na nich żyć inne istoty. Za swoje poglądy zostaje spalony żywcem na stosie. Egzekucje opóźniono o dwa lata z rozkazu papieża Klemensa VIII. Papieżowi zależało, by stos na Campo dei Fiori stal się jedna z atrakcji dla pielgrzymów.
1633 r.
Galileusz próbuje rozpowszechniać teorie heliocentryczna. Zostaje zatrzymany przez Inkwizycje i pod groźba tortur zmuszony do odwołania swych poglądów. Inkwizycja skazuje go na dożywotni areszt domowy.
- Poglądy świętego Augustyna odzwierciedlały "naukowe" podejście Kościoła do świata: "Jest to niemożliwe, aby po przeciwnej stronie Ziemi znajdowali się ludzie,
gdyż w Piśmie świętym nie ma wzmianki o takim rodzie wśród potomków Adama."
1854 r.
Wprowadzono dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
1855 r.
Sprzeciw Kościoła wobec Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Kościół głosił iż "wolność to bluźnierstwo, wolność to odwodzenie innych od prawdziwego Boga. Wolność to mówienie kłamstw w imię Boga".
1870 r.
Pius IX ogłosił dogmat o nieomylności papieskiej, zrównując przywódcę Kościoła katolickiego (papieża) z Bogiem, gdyż według Biblii tylko Bóg jest nieomylny. W ten sposób papiestwo wypełniło jeszcze jeden element biblijnego proroctwa zapowiadającego ODSTĘPCZĄ MOC, która miała prześladować ludzi w średniowieczu, wprowadzając związek Kościoła i państwa (Daniela 8:11); próbować zmienić przykazania Boże (Daniela 7:25); zasiąść w Kościele Bożym (2 Tesaloniczan 2:2-12); odwrócić uwagę ludzi od ofiary Chrystusa i Jego pośrednictwa, a zwrócić ją na swoje ofiary i na ludzkich pośredników (Daniela 8:11-12); przypisywać sobie Boże atrybuty, np. nieomylność czy prawo do odpuszczania ludziom grzechów (Marka 2:7). Biblia nazywa tę moc ANTYCHRYSTEM. Słowo antychryst (gr. antichristos) oznacza tego, który stawia siebie w miejscu Chrystusa. Takie znaczenie ma zaś oficjalny papieski tytuł Vicarius Filii Dei, a więc ten, który stoi w miejscu Syna Bożego.
DROGA zbawienia jest (według Biblii) tak prosta, że nawet głupi na niej nie zbłądzi (Izajasza 35:8). Jedynie znając Słowo Boże, można zweryfikować nauki soborów i papieży; stwierdzić czy to, co mówią księża i biskupi jest prawdą, czy nie. Tak właśnie postępowali biblijni Berejczycy, którzy byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i co dziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest (Dzieje 17:11). Jest to o tyle ważne, że jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj w dół wpadną (Mateusza 14:15). Ci, którzy głoszą inną ewangelię, będą przeklęci (Galatów 1:8). Nie daj sobą manipulować, sprawdzaj każde słowo, byś mógł razem z Apostołem Pawłem powiedzieć: Wiem, komu uwierzyłem (Tymoteusza 1:12). Posłuchaj wezwania Jezusa, który nakłania swoje dzieci do opuszczenia fałszywej religii: Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli (Apokalipsa 18:4). Idź tam, gdzie wierzący trwają w nauce apostolskiej, we wspólnocie (Dzieje 2:42) i przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa (Apokalipsa 14:12).
Opr. PAULINA STAROŚCIK
1905 r.
- Papież Leon XIII nadal udowadnia, ze najwyższa kara daje się uzasadnić następująco: "Kara śmierci jest niezbędnym i skutecznym środkiem dla osiągnięcia celu Kościoła, gdy buntownicy wystąpią przeciw niemu i naruszą jedność duchową".
1917 r.
Tortury były prawnie dozwolone przez Kościół od roku 1252, w którym zostały ustanowione przez papieża Innocentego IV, aż do roku 1917, w którym to zaczął obowiązywać nowy Codex Juris Canonici.
1931 r.
Papież Pius XI wydaje encyklikę "Non abbiamo bisogno", w której jest mowa o wdzięczności kościoła dla faszyzmu za zlikwidowanie wroga - socjalizmu.
1933 r.
Hitler oświadczył, ze w chrześcijaństwie widzi "niezachwiany fundament moralności; dlatego "obowiązkiem naszym jest utrzymanie i rozwijanie przyjaznych stosunków ze Stolicą Apostolską". W czasie II Wojny światowej papież Pius XII przyjmował na codziennych audiencjach niemieckich zbrodniarzy wojennych, udzielając im błogosławieństwa.
1950 r.
W petycji do Watykanu, katolicy proszą o dogmatyzacje fizycznego wniebowzięcia Maryi. W odpowiedzi Watykan uchwala dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny (w Ewangeliach nie ma słowa o tym).
1965 r.
Dopiero w 1965 roku kościół unieważnił potępienie Galileusza.
1968 r.
Papież Paweł VI ogłasza encyklikę "Humanae vitae", z której skutkami rodziny katolickie borykają się do dzisiaj. Jedynymi środkami regulacji urodzin dopuszczonymi przez kościół pozostaje wstrzemięźliwość płciowa i metoda kalendarzyka, a każdy stosunek płciowy ma mieć na celu poczęcie życia. Encyklika papieska nie przeszkadza jednak Watykanowi na posiadanie udziałów i czerpanie zysków z produktów firmy "Instituto Farmacologico Serono", która wypuszcza na rynek niezwykle dochodowy środek antykoncepcyjny o nazwie "luteolas".
1971 r.
FBI wpada na trop sfałszowanych przez nowojorskich gangsterów papierów wartościowych na sumę 14 milionów dolarów. Odbiorca okazuje się Bank Watykański. FBI ustala ze był to zabieg próbny przed docelowa operacja na kwotę 1 miliarda dolarów.
1977 r.
Papież Paweł VI wyjaśnia, ze kobieta ma zakazany wstęp do kapłaństwa, ponieważ "nasz Pan był mężczyzną".
1978 r.
Papieżem zostaje Albino Luciani, nazwany Janem Pawłem I , człowiek niezwykle skromny, postępowy i uwielbiany przez masy , którego pontyfikat trwał tylko 33 dni. Zgadzał się na stosowanie środków antykoncepcyjnych, dopuszczał kapłaństwo kobiet, sprzeciwiał się celibatowi. Postanawia zniszczyć mafijne struktury watykańskich finansów, a następnie oczyścić Watykan i Kościół z oszustów i aferzystów. Sporządził listę 121 purpuratów watykańskich do natychmiastowego zdymisjonowania. Tuż przed rozpoczęciem zaplanowanych czystek umiera 28 wrzenia po "zjedzeniu niestrawnego posiłku" (zostaje otruty). Nie przeprowadzono sekcji zwłok. Jego testament ginie w tajemniczych okolicznościach.
Tekst pochodzi od czytelnika i pokrywa się ze spisem podanym w książce Apokalipsa Jonatana Dunkiela.
Polecane artykuły:
- Królowa niebios w Biblii
- Czy Bóg miał żonę? - Ashera - Aszera w Biblii
- 1 List do Koryntian, rozdział 5.1-13, O wzroście niemoralności
