Apokalipsa, rozdział 4
Wizja nieba i tronu bożego
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie
W kolejnym rozdziale Apokalipsy Jan zostaje zaproszony do nieba. W widzeniu apostoł wstępuje do niebiańskiej świątyni. I zdaje szczegółową relację z tego co tam zobaczył. Ziemska świątynia została zbudowana w czasach Mojżesza. Świątynia dzieliła się na dwa miejsca. Jedno z nich nazywało się święte, a drugie najświętsze. Do miejsca świętego wchodzili kapłani niemal każdego dnia. Inaczej było w przypadku miejsca najświętszego. Wejść tam mógł, tylko najwyższy kapłan i to w czasie tzw. Dnia Pojednania, czyli Jom Kippur. Świątynia wzniesiona przez człowieka na polecenie Stwórcy była wierną kopią świątyni znajdującej się w niebie.
(1) Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem.
Ten fragment opowiada o tym, że Jezus zaprasza apostoła do nieba oraz informuje go o tym, co się stanie potem.
(2) I zaraz popadłem w zachwycenie. A oto tron stał w niebie, na tronie zaś siedział ktoś;
Tron jest ważnym słowem w rozdziale czwartym Apokalipsy. Z 47 przypadków użycia tego słowa w Apokalipsie, aż 14 występuje w tym rozdziale. Jan z pewnością chciał nam uświadomić, że tron w niebie istnieje naprawdę a Bóg w niebie jest bardzo wywyższony.
Tron w swoich wizjach często widzieli prorocy z ksiąg Starego Testamentu. Izajasz tak opisuje ten widok: Księga Izajasza 6.1-2 "W roku śmierci króla Uzjasza widziałem Pana siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, a kraj jego szaty wypełniał świątynię. Jego orszak stanowiły serafy, z których każdy miał po sześć skrzydeł, dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma zakrywał swoje nogi i na dwóch latał."
(3) a Ten, który na nim siedział, podobny był z wyglądu do kamienia jaspisowego i karneolowego, a wokoło tronu tęcza, podobna z wyglądu do szmaragdu.
Apostoł Jan w poetycki sposób stara się opisać wygląd Tego, który siedzi na tronie. W swoim opisie nawiązuje do pięknych kamieni szlachetnych, które w tamtym okresie wzbudzały wielki zachwyt.
Jaspis był kosztownym kamieniem ze względu na swoją twardość. Posiada on zdolność załamywania światła, stąd jego blask mienił się wieloma kolorami. Kamień ten w szczególny sposób ilustruje Bożą chwałę.
Karneol jest odmianą agatu. Jego kolor z wyglądu przypominał surowe mięso. Prawdopodobnie podkreśla on Bożą miłość oraz Jego starania o wszelkie stworzenie.
Szmaragd to klejnot o zielonym kolorze. Symbolizuje wieczność ze względu na swoją trwałość.
Tęcza wokoło tronu jest symbolem nadziei. Po potopie Bóg stworzył znak na niebie w postaci tęczy, która miała oznajmić ludziom wieczne przymierze pokoju ze Stwórcą. Prorok Ezechiel również opisywał Boży tron oraz tęczę znajdującą się wokół niego.
Księga Ezechiela 1.26-28 "A nad sklepieniem, nad ich głowami, było coś z wyglądu jakby kamień szafirowy w kształcie tronu; a nad tym, co wyglądało na tron, u góry nad nim było coś z wyglądu podobnego do człowieka. A wyżej ponad tym, co wyglądało na jego biodra, widziałem jakby błysk polerowanego kruszcu, z wyglądu jak ogień wewnątrz niego, a w dół od tego, co wyglądało na jego biodra, widziałem coś, co wyglądało na ogień i wokoło niego blask. Jak wygląda tęcza, która pojawia się na obłoku, gdy pada deszcz, tak wyglądał wokoło blask tego, co pojawiło się jako chwała Pana; gdy ją ujrzałem, upadłem na twarz. I słyszałem głos tego, który przemówił."
24 starców Apokalipsy - co oznaczają - interpretacja
(4) A wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedzących dwudziestu czterech starców, odzianych w białe szaty, a na głowach ich złote korony.
W wielu przekładach zamiast słowa "starcy" użyto słowa "starszych", które jest trafniejszym wyborem. Słowo starzec, kojarzy nam się z osobą w podeszłym wieku, często zgarbioną i niedołężną wymagającą opieki. Z tekstów biblijnych wiemy, że w niebie nie będzie chorób, wszyscy będą zdrowi i wiecznie młodzi. Słowa starcy-starszych powinniśmy w tym przypadku odczytywać, jako postacie mądre z których zdaniem powinniśmy się liczyć.
Jan w swojej wizji ujrzał tajemnicze postacie, a właściwie dwudziestu czterech starszych, którzy mieli na sobie założone białe szaty. Interpretacje na temat tego kim są starsi są różne. Pierwsza hipoteza zakłada, że są to postacie świętych, którzy powstali z grobów podczas zmartwychwstania Chrystusa. Historię tą możemy odnaleźć w Ewangelii Mateusza 27.52-53: "I groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych; i wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu."
Druga teoria jest taka, że starsi to mieszkańcy innych nieupadłych światów albo też aniołowie. W 2 rozdziale Księgi Hioba czytamy o tym jak na naradę przybyli synowie Boży, aby się stawić przed Panem. Księga Hioba 2.1 "I zdarzyło się pewnego dnia, że przybyli synowie Boży, aby się stawić przed Panem; wśród nich przybył też i szatan, aby się stawić przed Panem." Ten fragment wskazuje na to, że Bóg nie jest tyranem, ale demokratycznym władcą, że radzi się w wielu sprawach. A poza tym, że wszechświat jest taki ogromny, że mieszkańcy nieba nie przebywają ciągle przy tronie Stwórcy.
Izajasz w 24.23 również wspominał o tajemniczych starszych: "I zarumieni się księżyc, a słońce się zawstydzi, gdyż Pan Zastępów będzie królem na górze Syjon i w Jeruzalemie, i przed ich starszymi będzie chwała."
Liczba 24 jest symboliczna. Wynika z liczby 12, oznaczającej przymierze. Liczba 24 nawiązuje do świątyni jerozolimskiej z jej 24 zmianami kapłańskimi.
(5) A z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i grzmoty; przed tronem zaś płonęło siedem ognistych pochodni; jest to siedem duchów Bożych.
Pochodnie są określane jako siedem duchów Bożych. Liczba siedem jest symbolem doskonałości. Jest to nawiązanie do tego, że Duch Święty cały czas oddziałuje na naszą planetę i ludzi w poszukiwaniu tych, którzy zechcieliby stać przy Bogu.
4 postacie przy tronie Bożym
(6) Przed tronem także jakby morze szkliste podobne do kryształu; a w pośrodku, wokoło tronu cztery postacie pełne oczu z przodu i z tyłu.
Obraz tronu Bożego zawieszonego ponad wodą podkreśla, że Stwórca ma moc nad żywiołami. I Księga Mojżeszowa opisuje stworzenie świata w kategoriach zwycięstwa nad żywiołem wody, ciemnością i pustkowiem. Stworzenie świata wg Pisma Świętego, Dzień pierwszy
Obok tronu pojawiają się również 4 tajemnicze postacie. Liczba cztery symbolizuje wymiary ziemskie. Na myśl przychodzą cztery strony świata.
(7) Postać pierwsza podobna była do lwa, postać druga podobna była do cielca, postać trzecia miała twarz jakby człowieczą, a postać czwarta podobna była do orła w locie.
Z wyglądu postacie te przypominają zwierzęta. Stara przypowieść żydowska nawiązuje do tych zwierząt. Według rabina Abrahu, istnieją cztery potężne stworzenia:
- orzeł - najsilniejszy wśród ptaków
- wół - najsilniejszy wśród zwierząt domowych
- lew - najsilniejszy wśród dzikich zwierząt
- człowiek - najsilniejszy ze wszystkich ziemskim istot.
Tradycja biblijna postrzega te 4 postacie jako reprezentację całego stworzenia.
(8) A każda z tych czterech postaci miała po sześć skrzydeł, a wokoło i wewnątrz były pełne oczu; i nie odpoczywając ani w dzień, ani w nocy śpiewały: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść.
Podobną symbolikę możemy odnaleźć w widzeniu Ezechiela z tym, że tam każdy cherub miał cztery skrzydła - Księga Ezechiela 10.21 " Każdy z nich miał cztery twarze i cztery skrzydła; i coś na kształt rąk ludzkich było pod ich skrzydłami." Natomiast w widzeniu Izajasza serafowie mieli także po sześć skrzydeł - Księga Izajasza 6.2 "Jego orszak stanowiły serafy, z których każdy miał po sześć skrzydeł, dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma zakrywał swoje nogi i na dwóch latał." Skrzydła te oddają szybkość z jaką stworzenia niebiańskie wypełniają swoją służbę na polecenie Najwyższego. Oczy w liczbie mnogiej są symbolem inteligencji oraz nieustannej czujności. Aniołowie cały czas śpiewają pieśni pochwalne ku czci Boga.
Różnica w ilości skrzydeł u Jana i Ezechiela może wynikać stąd, że w różnych widzeniach obok tronu mogły być inne postacie lub dwa skrzydła nie zostały rozpostarte, stąd Ezechiel widział tylko cztery a nie sześć.
(9) A gdy postacie oddadzą chwałę i cześć, i złożą dziękczynienie temu, który siedzi na tronie, który żyje na wieki wieków,
Kolejny tekst wskazuje na to, że śpiew nie ustaje. Wszystko odbywa się w kolejnych cyklach.
(10) upada dwudziestu czterech starców przed tym, który siedzi na tronie, i oddaje pokłon temu, który żyje na wieki wieków i składa korony swoje przed tronem, mówiąc: (11) Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.
Następnie dwudziestu czterech starszych oddaje pokłon uwielbienia składając swe korony przed tronem. Stwórca jest godny uwielbienia jako Sędzia i Król, ponieważ On jest Stwórcą Wszechświata. Jedynie Bóg, który nas stworzył może nas osądzić, decydując o naszym przeznaczeniu i zbawieniu.
Powyższy tekst, powstał dzięki uprzejmości czytelniczki biblia-bog.pl. Serdecznie dziękuję za pomoc.
Zapraszamy również do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami:
- Apokalipsa, rozdział 1.1-8, Zapowiedź przyjścia Jezusa
- Czy Bóg zgadzał się na niewolnictwo
- Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni
- Apokalipsa, rozdział 2.8-11, List do zboru w Smyrnie
- Ile lat ma Ziemia według Biblii
