By mieć jeszcze szansę

Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski. - wyjaśnienie słów w artykule: Apokalipsa, rozdział 1.1-8, Zapowiedź przyjścia Jezusa Chrystusa

proroctwa biblijne

  • Kiedy według Biblii będzie koniec Świata?

    Kiedy będzie koniec Świata według Biblii

    Pismo Święte i koniec Świata - czy znamy datę?

     

    Świat nie jest miejscem idealnym. Patrząc na to, co dzieje się wokół, trudno o optymizm. Ludzie wciąż walczą o ziemię, pieniądze i wpływy. Konflikty nie ustają, a niewinnych ofiar ciągle przybywa. Historia pokazuje, że mimo postępu, ludzkie serca niewiele się zmieniają.

    Biblia mówi jasno, że koniec Świata nadejdzie. Ale czy można go przewidzieć? Jezus odpowiedział na to pytanie w prosty sposób: "A o tym dniu i godzinie nikt nie wie; ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko sam Ojciec." (Mateusza 24,36). Nie da się ustalić daty, ale Biblia opisuje znaki, które będą zapowiadać koniec.

  • 4 jeźdźców Apokalipsy - kolory koni i ich symbolika

    4 jeźdźców Apokalipsy - kolory koni i ich symbolika

    Konie Apokalipsy i ich jeźdźcy - jakie mają znaczenie

     

    Czterech jeźdźców Apokalipsy. Nawet jeśli ktoś nigdy nie czytał Biblii, te postacie, a można by rzec zwierzęta, zna prawie każdy. Są tajemnicze, przerażające a zarazem fascynujące. Ich wizerunki pojawiają się w literaturze, filmach czy obrazach. Kolor każdego z nich jest inny.

    4 jeźdźców wraz z końmi znajdziemy w Księdze Objawienia, zwanej też Apokalipsą. Jest to ostatnia księga Pisma Świętego, będąca jednocześnie księgą proroczą. Znajdziemy w niej mnóstwo symboliki, dlatego miejscami tak ciężko jest ją zrozumieć. Z tego też powodu do wersetów w niej zapisanych powstało wiele odmiennych od siebie interpretacji.

  • Proroctwo o powstaniu i upadku imperium Aleksandra Wielkiego

    pantera ze skrzydłami

    Proroctwo o Aleksandrze Wielkim w Piśmie Świętym

     

    Aleksander Wielki oraz powstanie i rozpad jego imperium na cztery części został przepowiedziany w Piśmie Świętym na wiele lat przed wydarzeniami.

    Proroctwo to można by podzielić na części. W pierwszej przedstawiony jest posąg króla Nebukadnesar składający się ze złotej głowy, srebrnych piersi i ramion, miedzianego brzucha i biodra, żelaznych goleni i nóg oraz żelaza zmieszanego z gliną jako stopy. Wielu biblistów uważa, że miedź czyli brzuch i biodra odnosi się do imperium Macedonia-Grecja kierowanego przez Aleksandra Wielkiego. W niektórych przekładach miedź została zastąpiona wyrazem brąz.

  • Apokalipsa, rozdział 5, Wizja Baranka Bożego

    baranek

    Apokalipsa, rozdział 5
    Wizja Baranka Bożego
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    Rozdział 5 Apokalipsy św Jana jest ściśle związany z rozdziałem 4, a właściwie jest jego kontynuacją. Piąty rozdział Apokalipsy powinien zostać bardzo mocno przeanalizowany, ponieważ ma wielkie znaczenie dla tych, którzy będą działać w dziele Bożym przeznaczonym na czasy ostateczne.

    (1) I widziałem w prawej dłoni tego, który siedział na tronie, księgę zapisaną wewnątrz i zewnątrz, zapieczętowaną siedmioma pieczęciami.

    W czasach nowotestamentowych większość książek stanowiły po prostu zwoje papirusowe. Starożytne zwoje zapisywane były, tylko na wewnętrznej stronie, ale ze względu na ograniczone miejsce na zwoju dodawano również dodatkowe adnotacje na spodzie papirusów.

  • Apokalipsa, rozdział 4, Wizja nieba i tronu bożego

    korona

    Apokalipsa, rozdział 4
    Wizja nieba i tronu bożego
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    W kolejnym rozdziale Apokalipsy Jan zostaje zaproszony do nieba. W widzeniu apostoł wstępuje do niebiańskiej świątyni. I zdaje szczegółową relację z tego co tam zobaczył. Ziemska świątynia została zbudowana w czasach Mojżesza. Świątynia dzieliła się na dwa miejsca. Jedno z nich nazywało się święte, a drugie najświętsze. Do miejsca świętego wchodzili kapłani niemal każdego dnia. Inaczej było w przypadku miejsca najświętszego. Wejść tam mógł, tylko najwyższy kapłan i to w czasie tzw. Dnia Pojednania, czyli Jom Kippur. Świątynia wzniesiona przez człowieka na polecenie Stwórcy była wierną kopią świątyni znajdującej się w niebie.

    (1) Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem.

  • Apokalipsa, rozdział 3.14-22, List do zboru w Laodycei

    wierzba nad wodą

    Apokalipsa, rozdział 3.14-22
    List do zboru w Laodycei
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    Miasto Laodycea moglibyśmy nazwać miastem kompromisu. Miasto znajdowało się około 170 km na wschód od Efezu. Zostało wzniesione najprawdopodobniej przez Antiocha II (261-246), który miasto nazwał na cześć swojej żony, Laodice.

    Na początku swojego istnienia miasto te nie odgrywało wielkiej roli i niczym się nie wyróżniało. Z biegiem lat Laodycea stała się ważnym ośrodkiem po ustanowieniu przez Rzymian tam prowincji azjatyckiej w II w. p.n.e. Miasto znajdowało się na skrzyżowaniu wielu ważnych szlaków handlowych.

    Miasto słynęło z hodowli owiec i baranów. Laodycea była bogatym miastem z potężnymi manufakturami przeróbki i farbowania wełny, bankami oraz punktami handlu.

  • Apokalipsa, rozdział 3.1-6, List do zboru w Sardes

    Sardes

    Apokalipsa, rozdział 3.1-6
    List do zboru w Sardes
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    Miasto Sardes ulokowane było około 80km na północy wschód od Smyrny. Wzniesione zostało na rozpadającej się skale wznoszącej się na wysokości około 450m. Dzięki takiej lokalizacji sądzono, że ten gród jest nie do zdobycia. Po raz pierwszy wzmianka o tym mieście pochodzi z VII wieku p.n.e. Miasto to było stolicą królewskiej Lidii. Potęga tego miasta upadła po ataku Persów gdy królem był Cyrus. Za czasów panowania imperium Rzymskiego Sardes nie pełniło już żadnej znaczącej roli. Czasy jego świetności odeszły w zapomnienie. Sardes dawniej miasto tętniące życiem stało się całkowicie wymarłe.

    Sardes oznacza ten, który pozostaje albo ucieczka ostatków. Niektórzy sugerują jednak, że oznacza ono Pieśń radości. Zbór ten reprezentuje czasy Kościoła po ciężkim okresie prześladowań i wielkiego odstępstwa od prawd, które głosili apostołowie. W tym okresie do kościoła wkradło się wiele herezji i niebiblijnych nauk. W nazwie Sardes możemy dosłuchać się potężnego wezwania do przebudzenia ze śmiertelnej drzemki.

  • Apokalipsa, rozdział 3.7-13, List do zboru w Filadelfii

    ptak na drzewie

    Apokalipsa, rozdział 3.7-13
    List do zboru w Filadelfii
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    Miasto Filadelfia znajdowało się nad rzeką Kogamas, na południe od rzeki Hermus. Filadelfia była najmłodszym ze wszystkim 7 miast do których kierowane były listy napisane przez Jana. Miasto zostało założone za czasów panowania króla Attulusa II, czyli 150 lat przed Chrystusem. Aktualnie w tym miejscu znajduje się niewielkie miasteczko o nazwie Alashenir.

    Nazwa Filadelfia oznacza braterską miłość. Kościół filadelfijski był kościołem misyjnym, wychodzącym poza granice Europy, ku Afryce i obu Amerykom.

    Filadelfia, do której chrześcijaństwo trafiło za czasów apostolskich była najdłużej bastionem azjatyckiego chrześcijaństwa. Upadła ona dopiero w XIV wieku.

  • Apokalipsa, rozdział 2.18-29, List do zboru w Tiatyrze

    krople deszczy na drzewie

    Apokalipsa, rozdział 2.18-29
    List do zboru w Tiatyrze
    tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz

     

    Tiatyra była starym miastem leżącym nad rzeką Lukus, dopływem rzeki Hermus w północnej części Lidii, tak blisko granicy z Mizją, że starożytni bardzo często popełniali błąd nazywając je miastem Mizji.

    Tiatyra została wciągnięta w wir wojen. Antioch Wielki rozlokował swoje wojska w tym mieście w 190r. p.n.e. oczekując na bitwę z armią rzymską. Stało się tak, że walka między nim a Scypionem rozegrała się około 70km od Tiatyry i samo miasto nie ucierpiało w skutek wojny.

    Starożytna Tiatyra posiadała świątynię ku czci bóstwa zwanego Stambate, która zajmowała się przepowiadaniem przyszłości. Część badaczy Biblii sugeruje, że tekst Jana z Objawienia 2.20 odnosi się do takiej prorokini: "niewieście Izebel, która się podaje za prorokinię, i naucza, i zwodzi moje sługi."

  • Apokalipsa, rozdział 2.12-17, List do zboru w Pergamie

    manuskrypt

    Apokalipsa, rozdział 2.12-17
    List do zboru w Pergamie
    tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz

     

    Nazwa Pergam oznacza wyniosłość albo wywyższenie.

    Pergam znajdował się w szerokiej dolinie rzeki Kaikus około 20 km od Morza Śródziemnego. Miasto to zostało założone przez greckich kolonistów. Pierwszym wielkim władcą Pergamu był Attalus I, (241-197 p.n.e.). Dokonał on wielkiego zwycięstwa nad zastępami Gallów, przodków Galacjan. Po wygranej bitwie do swojego terytorium dołączył nowe obszary. Bogactwo jakie wpływało z tych nowych miejsc w postaci danin trafiały do Pergamu. Miasto tak się wzbogaciło, że stało się jednym z najpiękniejszych miast ówczesnego świata. Posiadało wiele teatrów, świątyń, szkół i innych wspaniałych budowli.

  • Apokalipsa, rozdział 2.8-11, List do zboru w Smyrnie

    Smyrna

    Apokalipsa, rozdział 2.8-11
    List do zboru w Smyrnie
    tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz

     

    Smyrna obecnie znajduje się w Turcji w Izmirze. Jest to jedno z najpiękniejszych miast Azji Mniejszej. Znajdowało się ono około 80 km od Efezu. Smyrna miała wspaniałe położenie w żyznej dolinie rzeki Meles. Położona na końcu długiej zatoki morskiej była wielkim miastem handlowym, w centrum którego znajdowała się bezpieczna przystań.

    Nazwa Smyrna oznacza słodki zapach i jest synonimem mirry. Zbór w Smyrnie miał przechodzić w przeszłości gorzkie prześladowania, ale cierpienia te zamiast zniszczenia miały przynieść światu wspaniały zapach najlepszych perfum.

  • Apokalipsa, rozdział 2.1-7, List do zboru w Efezie

    Efez mury

    Apokalipsa, rozdział 2.1-7
    List do zboru w Efezie
    tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz

     

    We wcześniejszym artykule wspomniano, że listy do zborów odnoszą się do Kościoła Bożego w każdym wieku - od powstania chrześcijaństwa do powrotu Chrystusa w chwale.

    Pierwszy list jest zaadresowany do zboru w Efezie.

    Efez był znaczącym miastem małoazjatyckim o pięknym położeniu, uchodził za jedno z największych i najważniejszych miast Wschodu. Swoją główną sławę zawdzięczał jednak posiadaniu jednej z największych i najwspanialszych świątyń starożytności tzw. Artemison, poświęconej bogini Artemidzie. To efeskie bóstwo było odpowiednikiem kananejskiej bogini płodności Astarte, a w miejscu jej siedziby odbywały się rytualne orgie mające bardzo niemoralny charakter. Była ona znana pod nazwą: wielka matka albo wielka matka bogów. Nazwa ta na myśl powinna nam podsunąć tytuł jakim kościół katolicki określił matkę Jezusa. Na soborze w Efezie w 431r. tytuł ten nadano oficjalnie Marii matce Jezusa. Splugawiło to bardzo mocno chrześcijaństwo i zaczęło je kierować na bałwochwalcze tory i nauki, które nie miały nic wspólnego z Biblią. Więcej o boginiach znajdziesz w artykule Królowa niebios w Biblii.

  • Apokalipsa, rozdział 1.9-20, Wizja Chrystusowa

    kałamarz

    Apokalipsa, rozdział 1.9-20
    Wizja Chrystusowa
    tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz

     

    (9) Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.

    Jak wiemy z poprzedniego artykułu o Apokalipsie, Jan został skazany na pracę w kopalni przez cesarza  Domicjana. Jan trafił na wyspę Patmos za to, że nie trzymał się tradycji żydowskiej bądź nie czcił bożków ważnych dla Rzymian.

    Za panowania Domicjana przede wszystkim oddawało się cześć cesarzowi. Oddawanie czci władcy było powszechne na Bliskim Wschodzie, nawet za panowania Aleksandra Wielkiego. Gajus Kaligula (37-41) był pierwszym cesarzem, który domagał się oddawania mu czci. Prześladował Żydów, którzy wzbraniali się to czynić.

  • Bóg a zło - dlaczego Pan postanawia wyrządzić zło - interpretacja

    czarne chmury

    Księga Zachariasza, rozdział 8.14-15
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

    Jak postanowiłem wyrządzać wam zło, gdy wasi ojcowie pobudzali mnie do gniewu - mówi Pan Zastępów - i nie żałowałem tego

     

    Dla lepszego zrozumienia przytoczmy dwa przekłady.

    Księga Zachariasza 8.14-15:

    Biblia Warszawska: "Gdyż tak mówi Pan Zastępów: Jak postanowiłem wyrządzać wam zło, gdy wasi ojcowie pobudzali mnie do gniewu - mówi Pan Zastępów - i nie żałowałem tego, (15) tak znowu postanowiłem w tych dniach czynić dobrze Jeruzalemowi i domowi Judy. Nie bójcie się!"

  • Asyria i Niniwa w Biblii - jako jedyna mówiła o ich istnieniu

    Asyria

    Biblia o istnieniu Asyrii i Niniwy

     

    Biblia opisywała naród asyryjski oraz Niniwę - stolicę Asyrii. Wielu krytyków twierdziło, że Pismo Święte jest nierzetelnym źródłem historycznym bo niemożliwe jest aby nie świecie nie było żadnych wzmianek oraz odkryć potwierdzających istnienie tak potężnego narodu oraz miasta. Naśmiewano się tym bardziej, że miasto to jak jak głosi Biblia otoczone było piaskami pustyni, musiało tym samym leżeć oddalone od morza, więc niemożliwym by było aby ot tak sobie znikło z mapy świata. To tak jakby za 2000 lat nabijać się z tych co by twierdzili, że było takie miasto jak Rzym. Smutnym jest to, że do dzisiaj Biblię nie traktuje się jako źródła historycznego, a szkoda bo księga ta została dana nam przez Boga i jest jednocześnie najcenniejszym rzeczowym skarbem świata.

  • Księga Amosa, rozdział 7, Trzy wizje prorocze Amosa

    spalona ziemia

    Księga Amosa, rozdział 7
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    Widzenie pierwsze - szarańcza

    (1) Takie widzenie dał mi oglądać Wszechmogący Pan: Oto stworzył szarańcze, gdy zaczął odrastać potraw, a był to potraw po kośbie królewskiej. (2) A gdy już dojadała zieleń ziemi, rzekłem: Wszechmogący Panie, przebacz! Jakże ostoi się Jakub, wszak jest tak maleńki? (3) I żałował tego Pan: Nie stanie się - rzekł Pan.

    W rozdziale tym przedstawione zostały trzy wizje od Pana, pozostałe znajdują się w następnych wersetach Księgi Amosa. Kośba królewska to inaczej sianokosy królewskie, możemy się więc domyślać, że król nałożył podatek na zbiory a formą zapłaty była pewna część plonów.

  • Nof - Memfis i Egipt - proroctwo o upadku stolicy i ostatnim faraonie

    Egipt figury

    Proroctwo o upadku stolicy Nof - Memfis oraz ostatnim faraonie Egiptu

     

    Księga Jeremiasza 46.19

    Biblia Warszawska: "Przygotuj sobie toboły na niewolę, tubylcza córko egipska, gdyż Nof będzie pustkowiem, spalone, bez mieszkańców!"

    Biblia Tysiąclecia: "Przygotuj sobie tłumoki na wygnanie, mieszkanko - córo Egiptu! Nof bowiem zostanie obrócone w pustkowie, spalone i pozbawione mieszkańców."

    Księga Ezechiela 30.13

    Biblia Warszawska: "Tak mówi Wszechmocny Pan: Zniszczę bałwany i położę kres bożkom Nof, i książąt z ziemi egipskiej już nie będzie; i ześlę lęk na ziemię egipską."

  • Tyr i Biblia - proroctwo o Tyrze

    morze fala

    Proroctwo biblijne o Tyrze na podstawie Księgi Ezechiela

     

    Na wstępie zacytujmy omawiany tekst:

    Księga Ezechiela 26.1-14 "W jedenastym roku, pierwszego dnia jedenastego miesiąca, doszło mnie słowo Pana tej treści: Synu człowieczy, ponieważ Tyr mówi o Jeruzalemie: Cha! Cha! złamana jest brama ludów! Otwarła się przede mną. Ja się wzbogacę przez jego spustoszenie, dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Oto wystąpię przeciwko tobie, Tyrze! Wywiodę przeciwko tobie liczne narody, jak morze, gdy podnosi swoje fale. I zburzą mury Tyru, i rozwalą jego wieże; zmiotę z niego jego kurz i uczynię z niego nagą skałę. Będzie miejscem, gdzie rozciągają sieci rybackie pośród morza - gdyż Ja powiedziałem - mówi Wszechmocny Pan - i stanie się łupem narodów. Jego miasta podległe na lądzie będą pobite mieczem. I poznają, że Ja jestem Pan.

  • Księga Ezechiela, rozdział 12.21-28, Proroctwa biblijne

    wulkan

    Księga Ezechiela, rozdział 12.21-28
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    W Księdze Ezechiela rozdziale 12.21-28 czytamy:

    "I doszło mnie słowo Pana tej treści: Synu człowieczy! Cóż to macie za przypowieść o ziemi izraelskiej, która brzmi: Wydłużają się dni, a żadne widzenie nie sprawdza się? Dlatego mów do nich: Tak mówi Wszechmocny Pan: Skończę z tą przypowieścią i już jej nie będą powtarzali w Izraelu. A raczej przemów do nich tak: Bliskie są dni, kiedy spełni się każde widzenie.Bo nie będzie już pośród domu izraelskiego żadnego fałszywego widzenia i żadnej złudnej wróżby. Gdyż Ja, Pan, wypowiem Słowo; a co Ja wypowiem, to się stanie i już się nie odwlecze. Zaiste, jeszcze za waszych dni, domu przekory, wypowiem Słowo i wykonam je - mówi Wszechmocny Pan. I doszło mnie słowo Pana tej treści: Synu człowieczy! Oto dom izraelski mówi: Widzenia, które ten ogląda, dotyczą późniejszych dni, i o dalszych czasach on prorokuje. Dlatego tak powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: żadne słowo, które Ja wypowiadam, już się nie odwlecze; słowo, które Ja wypowiadam, spełni się - mówi Wszechmocny Pan."

  • Księga Jeremiasza, rozdział 50.1-13, Proroctwo o Babilonie

    Babilon brama

    Księga Jeremiasza, rozdział 50.1-13
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    (1) Słowo, które wypowiedział Pan przez proroka Jeremiasza o Babilonie, o kraju Chaldejczyków: (2) Zwiastujcie między narodami i głoście, podnieście sztandar, głoście, nie ukrywajcie, mówcie: Babilon zdobyty, Bel zhańbiony, Marduk rozbity, zhańbione jego posągi, rozbite jego bałwany. (3) Gdyż wyruszył przeciwko niemu naród z północy, i ten obróci jego ziemię w pustynię, tak że nie będzie w niej mieszkańca, zarówno człowiek jak i bydło ucieknie w popłochu.

  • Proroctwo o Sedekiaszu

    ruiny

    Proroctwo o Sedekiaszu na podstawie Księgi Jeremiasza i Ezechiela

     

    Proroctwo o Sedekiaszu królu Judzkim w Księdze Jeremiasza może wydawać się nieco sprzeczne z tym wypowiedzianym przez proroka Ezechiela. Przytoczmy te proroctwa.

    Księga Jeremiasza 32.4-5 " A Sedekiasz, król judzki, nie ujdzie ręki Chaldejczyków, lecz na pewno będzie wydany w ręce króla babilońskiego i będzie z nim rozmawiał z ust do ust, i oko w oko go oglądał. A Ten zawiedzie do Babilonu Sedekiasza, który tam pozostanie, aż go nawiedzę - mówi Pan. Jeżeli będziecie walczyć z Chaldejczykami, nie powiedzie się wam."

    Księga Ezechiela 12.12-13 " A książę, który jest wśród nich, weźmie toboły na ramiona i wyniesie w ciemności, wybije w murze otwór, aby nim się wydostać, zakryje swoją twarz, aby nie widzieć kraju na oczy.  I rozciągnę nad nim swoją sieć, i będzie schwytany w moje sidła, i każę go zaprowadzić do Babilonu, do kraju Chaldejczyków, lecz go nie zobaczy i tam umrze."

  • Księga Jeremiasza, rozdział 13.1-14, Lniany pas Jeremiasza

    len

    Księga Jeremiasza, rozdział 13.1-14 - Lniany pas Jeremiasza
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    (1) Tak rzekł Pan do mnie: Idź i kup sobie lniany pas, i włóż go na swoje biodra, lecz nie kładź go do wody! (2) Kupiłem więc pas zgodnie ze słowem Pana i włożyłem go na swoje biodra. (3) I doszło mnie po raz wtóry słowo Pana tej treści: (4) Weź ten pas, który kupiłeś, który masz na swoich biodrach, i wstań, idź nad Eufrat i ukryj go tam w szczelinie skalnej! (5) Poszedłem więc i ukryłem go nad Eufratem, jak mi rozkazał Pan. (6) A po upływie wielu dni rzekł Pan do mnie: Wstań, idź nad Eufrat i zabierz stamtąd pas, który ci tam kazałem ukryć.

  • Księga Jeremiasza, rozdział 4, Zapowiedź klęski Judei

    Judea - pustynia

    Księga Jeremiasza, rozdział 4
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    (1) Jeżeli chcesz zawrócić, Izraelu - mówi Pan - to zawróć do mnie; a jeżeli usuniesz swe obrzydliwości sprzed mojego oblicza, nie będziesz się już tułał. (2) I jeżeli będziesz przysięgał: "Żyje Pan" szczerze, uczciwie i sprawiedliwie, wtedy narody będą sobie życzyć błogosławieństwa takiego jak twoje i tobą będą się chlubić. (3) Bo tak mówi Pan do mężów judzkich i jeruzalemskich: Orzcie sobie ugór w nowy zagon, a nie siejcie między ciernie! (4) Obrzeżcie się dla Pana i usuńcie nieobrzezki waszych serc, mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu, aby mój gniew nie wybuch jak ogień i nie palił, a niktby go nie ugasił z powodu waszych złych czynów!

  • Księga Jeremiasza, rozdział 2.36-37, Izrael i Egipt

    Egipt - Sfinks

    Księga Jeremiasza, rozdział 2.36-37
    interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

     

    Księga Jeremiasza 2.36-37 "Jakże lekko ci przychodzi zmieniać swoją drogę! Także Egipt cię zawiedzie, jak zawiodła cię Asyria, i wyjdziesz również stamtąd z rękami nad głową, gdyż Pan odrzucił tych, którym zaufałaś, i nie będziesz miała z nimi szczęścia."

    Księga Jeremiasza jest wielką księgą proroctw a w niej m.in. znajdują się proroctwa na temat upadku Izraela, Egiptu czy Babilonu. Powyższy tekst może i nie do końca jest proroctwem z pełnego zdarzenia ale z pewnością słowa te wypełniły w 100 procentach.

    Wyjaśnienie dla tych co nie czytali Pisma Świętego:

  • Proroctwo o Cyrusie - Biblia

    Cyrus

    Cyrus i Biblia - proroctwo z Księgi Izajasza

     

    W Księdze Izajasza zapisane jest proroctwo które zapowiedziane zostało około 150-200 lat przed wydarzeniami. Zawarte jest ono w wersetach:

    Księga Izajasza 44.26-28 " Który potwierdzam słowo swojego sługi i spełniam radę swoich posłańców, który mówię o Jeruzalemie: Będziesz zamieszkane, a o namiotach judzkich: Będziecie odbudowane: Dźwignę je z gruzów. Który mówię do toni: Wyschnij, Ja wysuszę twoje strumienie.  Który mówię o Cyrusie: On moim pasterzem, wykona całkowicie moją wolę, i który mówię o Jeruzalemie: Będziesz odbudowane - a o świątyni: Będziesz na nowo"

By mieć jeszcze szansę