Spis treści
Psalm 51 - Wezwanie i prośba pokutnika
tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz
Psalm 51 to jeden z najbardziej znanych psalmów pokutnych. Dawid napisał go w chwili, gdy prorok Natan wytknął mu grzech cudzołóstwa i winę za śmierć Uriasza. To tekst niezwykle osobisty - pełen żalu, skruchy i błagania o oczyszczenie. Psalmista nie próbuje usprawiedliwiać swojego czynu. Wręcz przeciwnie - przyznaje się do winy i staje przed Bogiem z prośbą o nowe serce.
Czytając ten psalm, widzimy człowieka, który wie, że złamał Boże prawo i zranił innych, ale mimo to wierzy w miłosierdzie. Dawid pokazuje, że nawet w najcięższym grzechu można szukać przebaczenia. Ma świadomość, że prawdziwa ofiara dla Boga to nie zwierzęta składane na ołtarzu, lecz skruszone serce i szczera modlitwa.
Psalm 51 to także wzór modlitwy dla każdego, kto upada i szuka drogi powrotu. Zawiera pytanie, które każdy może odnieść do siebie: czy naprawdę potrafię stanąć przed Bogiem i przyznać się do winy, wierząc, że On oczyści mnie tak, jak Dawida?
Dawid wyznaje swoje winy
(1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy, (2) Gdy wdał się z Batszebą i przyszedł do niego prorok Natan.
Psalm napisany przez Dawida po tym jak prorok Natan upomniał go o jego haniebnym wyczynie, czyli cudzołóstwie z Batszebą oraz podstępnym planie przez który zginął jej mąż Uriasz wraz z innymi wojownikami.
(3) Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! (4) Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego! (5) Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną.
Dawid pomimo okropnego grzechu wierzył, że Bóg może go jeszcze oczyścić, nie stracił nadziei i wiary. Miłość boża jest tak ogromna, że dla skruszonego serca Bóg jest w stanie wybaczyć nawet cudzołóstwo i zabójstwo, choć jak czytamy w Księgach Mojżeszowych za takie grzechy można było zostać ukamienowanym. Bóg ocenia nasze serce i potrafi wybaczyć nawet najcięższe przewinienia jeśli szczerze żałujemy za grzech.
Werset ten uczy nas jak powinniśmy postępować w takich sytuacjach. Co ty byś zrobił gdyby ktoś zabrał tobie żonę, męża, chłopaka czy dziewczynę? Czy potrafiłbyś wybaczyć?
(6) Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem I uczyniłem to, co złe w oczach twoich, Abyś okazał się sprawiedliwy w wyroku swoim, Czysty w sądzie swoim.
Izraelici byli pod zakonem, mieli przestrzegać prawa, łamiąc je popełniali grzech przeciwko Bogu. Dawid poddaje się wyrokowi bożemu, wie że lepiej być pod sądem bożym nim ludzkim.
(7) Oto urodziłem się w przewinieniu I w grzechu poczęła mnie matka moja.
Natura ludzka jest grzeszna. Wydaje się, że jest to nieudana próba usprawiedliwienia z grzechu ale tak nie jest. Czytając inne wersety oraz psalmy, nie raz przeczytamy jak Dawid przyznaje się do grzechów i nie obarcza tym nikogo innego tylko siebie. Tutaj stwierdza, że każdy jest grzeszny i on również.
(8) Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy I objawiasz mi mądrość ukrytą. (9) Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę.
Bóg kocha prawdę i dobre serce, nawet gdy jest ono ukryte za naszymi grzechami. Cudzołóstwo połączone z zabójstwem zasłoniło wcześniejsze dobre uczynki Dawida, tak że zostały zepchnięte na samo dno, ale nie jest jeszcze nic straconego. Miłościwy Bóg oczyszcza nas gdy o to szczerze prosimy, nie jest głuchy na nasze wołanie.
Hizopem oczyszczano trędowatego.
Prośba o oczyszczenie i nowe serce
(10) Daj, bym usłyszał radość i wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś! (11) Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje.
Po uświadomieniu sobie jak bardzo zgrzeszył nie potrafił odnaleźć radości, szczęścia, życie stało się udręką. Pragnął cieszyć się życiem ale dopóki nie dostąpi oczyszczenia, nie będzie mógł żyć w spokoju. Dawid prosił o całkowite oczyszczenie za wszystkich poprzednich win, gdyż te oddalały go od Boga, a rozłąka ta była nie do zniesienia.
(12) Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie! (13) Nie odrzucaj mnie od oblicza swego I nie odbieraj mi swego Ducha świętego! (14) Przywróć mi radość z wybawienia twego I wesprzyj mnie duchem ochoczym!
Po tak poważnym grzechu, nie można było przejść do porządku dziennego. Serce zostało tak zanieczyszczone, że król pragnął nowego serca, to które miał było zbyt brudne, pragnął zmiany. Bał się odrzucenia, wiedział co stało się Saulem gdy Bóg zabrał od niego Ducha - 1 Księga Samuela 16.14 "A gdy od Saula odstąpił Duch Pański, zaczął go trapić duch zły, też od Pana." Depresja była tak wielka, że potrzebny był duch ochoczy.
Jak rozmawiać z Bogiem i prawdziwa ofiara
(15) Przestępców będę nauczał dróg twoich, I grzesznicy nawrócą się do ciebie. (16) Wybaw mnie od winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego, A język mój z radością wysławiać będzie sprawiedliwość twoją! (17) Panie! Otwórz wargi moje, A usta moje głosić będą chwałę twoją!
Ciekawe wersety z których uczymy się jak rozmawiać z Bogiem. Podczas naszych próśb, możemy mówić dlaczego o coś prosimy. Tutaj argumenty są jak najbardziej sensowne i nie przyniosą korzyści materialnych proszącemu. Czytamy o nawracaniu grzeszników oraz wychwalaniu Pana, czy można użyć lepszych argumentów? Wszystko co czynimy, powinniśmy robić na chwałę bożą.
(18) Albowiem ofiar nie żądasz, A całopalenia, choćbym ci je dał, nie zechcesz przyjąć. (19) Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.
System ofiarny nigdy nie był ideałem i być nim nie mógł, choćby z powodu śmierci zwierząt. Bóg pragnął czystego serca. Z punktu widzenia, fizycznego składania ofiar to Izraelici wywiązywali się ze swoich obowiązków poprawnie, ale już od strony duchowej była to tragedia. Bóg nigdy nie chciał, by ofiary składane były przez osoby o złym sercu. Wolisz prawdziwego przyjaciela, który powie prawdę nawet tą niewygodną czy dwulicowego fałszywca co ciągle prawi komplementy a gdy ciebie nie ma to obgaduje? O tym, że Bóg wolał dobre uczynki od składania ofiar ze zwierząt przeczytasz w Izajasza 1.11-18.
Modlitwa za lud i ufność w przebaczenie
(20) Zechciej w łasce swej dobrze czynić Syjonowi,Odbuduj mury Jeruzalemu! (21) Wtedy przyjmiesz prawe ofiary, Ofiary ogniowe i całopalenia, Wtedy ofiarują cielce na ołtarzu twoim.
Dawid na koniec modli się o dobro dla całego ludu, wie że Bóg patrzy na jego skruszone serce i mu wybaczy, oczyści od grzechów. Wiele psalmów w których czytamy o smutku i grzechu kończy się uwielbieniem oraz uratowaniem modlącego. Mimo ponurego początkowego nastroju psalmisty, w zakończeniu jest wiara i optymizm, tak też jest w tym przypadku.
Przy okazji warto wspomnieć o Dawidzie, który stawiany jest za jeden z ludzkich wzorów do naśladowania. Niektórym wydaje się, że ktoś kto cudzołożył i mordował nie może być tak wywyższany. Król Dawid zgrzeszył, tak jak grzeszy wielu z nas, z tym że akurat ten występek był bardzo negatywny. Dawid chwalony jest za jego bliskość z Bogiem, postrzeganie swoich grzechów, przyznawanie się do nich, uciekanie po pomoc do Boga, nie krył się z grzechami, jak i rozumiał że tylko Bóg może go uratować. Miał wiedzę i wiarę, która kierowała go do Boga, pomimo grzechów, sercem był przy Panu.
Czytając ten psalm, jak i inne, widzimy jakie spustoszenie w jego sercu spowodował grzech. Gdyby każdy z nas tak bardzo żałował i prosił o przebaczenie, świat byłby o wiele lepszy. Jako ludzie nie ominiemy grzechu w naszym życiu, jest to nieuniknione, ale ważnym jest by tak jak Dawid, prosić szczerze Boga o przebaczenie, żałować tego co się zrobiło, wierzyć że Bóg nam wybaczy, zaufać Mu tak jak ufał Dawid.
Dodaj komentarz