Bóg

Chwała Boża w Księdze Ezechiela 1.4-28

W Księdze Ezechiela w pierwszym rozdziale możemy przeczytać o tym jak wygląda chwała Boga. Zacytujmy więc ten rozdział.

Pierwsza Księga Ezechiela 1.4-28 "I spojrzałem, a oto gwałtowny wiatr powiał z północy i pojawił się wielki obłok, płomienny ogień i blask dokoła niego, a z jego środka spośród ognia lśniło coś jakby błysk polerowanego kruszcu. A pośród niego było coś w kształcie czterech żywych istot. A z wyglądu były podobne do człowieka, lecz każda z nich miała cztery twarze i każda cztery skrzydła. Ich nogi były proste, a stopa ich nóg była jak kopyto cielęcia i lśniły jak polerowany brąz. Pod ich skrzydłami z czterech stron były ludzkie ręce; a te cztery żywe istoty miały twarze i skrzydła. Ich skrzydła nawzajem się dotykały; ich twarze nie obracały się, gdy się posuwały, każda posuwała się wprost przed siebie. Ich oblicza wyglądały u wszystkich czterech z przodu jak twarz ludzka, z prawej strony jak twarz lwa, z lewej strony jak twarz wołu, a z tyłu jak twarz orła. Takie były ich oblicza.

Księga Ezechiela 9.4-10 - dlaczego Bóg nakazuje bez litości zabijać mieszkańców?

Jedną z głównych przyczyn niewiary w Boga jest to, że zarzuca się Jemu mściwość, nakazywanie mordowania w tym również dzieci, rodzi się wtedy pytanie: Gdzie jest ta wielka miłość boża.

Przeanalizujmy tym razem wersety z Księgi Ezechiela 9.4-7

"I rzekł Pan do niego: Przejdź przez środek miasta, przez środek Jeruzalemu, i uczyń znak na czole mężów, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnionymi w nim! A do innych rzekł tak, że to na własne uszy słyszałem: Przejdźcie za nim przez miasto i zabijajcie bez zmrużenia oka, i nie litujcie się! Wybijcie do nogi starców, młodzieńców i panny, dzieci i kobiety, lecz tych wszystkich, którzy mają na sobie znak, nie dotykajcie! A rozpocznijcie od mojej świątyni! I rozpoczęli od starszych mężów, którzy byli przed przybytkiem. Potem rzekł do nich: Zanieczyśćcie przybytek i napełnijcie dziedzińce zabitymi, potem wyjdźcie i zabijajcie w mieście!"

Psalm 139 - Bóg wszystko przenika
tekst - interpretacja - streszczenie - komentarz

Psalm 139 to jeden z najbardziej poruszających psalmów Dawida. Od pierwszych słów wyczuwa się niezwykłą bliskość człowieka z Bogiem. Psalmista ma świadomość, że Stwórca zna go lepiej niż on sam. To modlitwa pełna wdzięczności, ale i pytań. Dawid opisuje wszechwiedzę Boga, Jego obecność w każdym miejscu i mądrość, która przewyższa ludzkie pojmowanie.

W tym psalmie widzimy także bardzo osobisty ton. Z jednej strony podziw dla cudów stworzenia - od poczęcia aż po każdy dzień życia. Z drugiej zaś, szczere wołanie o to, by Bóg badał serce i prowadził drogą prawdy. Nie brakuje też fragmentów ostrych, gdzie Dawid wyraża nienawiść wobec zła i tych, którzy występują przeciwko Panu. To pokazuje, że prawdziwa miłość do Boga wiąże się też z niechęcią wobec wszystkiego, co niszczy dobro.

Boża sprawiedliwość na czym polega - na podstawie Psalmu 69

Dzisiaj Bóg kreowany jest głównie na dwa mylne obrazy.

Obraz 1 - sędziwy siwy dziadek, który w imię miłości przyjmie do nieba każdego w tym nawet największego nieskruszonego grzesznika.

Obraz 2 - tyran który obserwuje cierpienie ludzkie i nic z tym nie robi.

Zarówno pierwszy jak i drugi pogląd jest fałszywy.

Prawidłowy obraz - miłościwy Opiekun, który przyjmie do nieba nawet największego grzesznika jeśli ten szczerze będzie żałować za grzechy, otworzy serce dla Boga. Opiekujący się nami, jednak nie zawsze tak jakbyśmy tego chcieli.

Bóg Starego Testamentu i jego miłość do ludzi

Z przykrością słucham wypowiedzi osób wierzących, które twierdzą, że Bóg w Starym Testamencie jest niedobry, morduje, brak mu miłości i że dopiero Jezus Chrystus zmienił Jego oblicze. To fałszywe przekonanie i każdy, kto w nie wierzy, został zwiedziony przez Szatana. Zazwyczaj takie opinie wygłaszają ci, którzy nie czytali Starego Testamentu. Jak można wypowiadać się o kimś, kogo się nie zna? Bóg dał nam Pismo Święte, abyśmy lepiej Go poznali. Zanim zaczniesz oczerniać Boga, przeczytaj Stary Testament, a ujrzysz wiele tekstów, w których Bóg jest wychwalany, miłowany, a także sprawiedliwy, o czym wielu zapomina.

List do Hebrajczyków, rozdział 13
interpretacja, znaczenie, komentarz, wyjaśnienie

[1] Miłość braterska niechaj trwa.

Mamy miłować ludzi jakby byli naszymi braćmi lub siostrami. Każdy człowiek jest dzieckiem bożym i tak też powinniśmy podchodzić do innych. Nie ma tu miejsca na złości i nienawiść.

[2] Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli.

Kolejny werset w Piśmie Świętym mówiący o tym, że aniołowie są wśród nas i czasami przybierają postać ludzką. Nigdy nie wiemy, czy osoba która jest w potrzebie, to anioł, który na polecenie Boga, sprawdza jakie mamy serce. Werset ten, może również oznaczać gościnność dla prześladowanych chrześcijan.

List do Hebrajczyków, rozdział 1
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

List do Hebrajczyków 1.1-14 "[1] Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; [2] ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. [3] On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach [4] i stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię. [5] Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Tyś jest Synem moim, Jam cię dziś zrodził? I znowu: Ja mu będę ojcem, a on będzie mi synem?