Witamy w Świecie Biblii i życia! To miejsce, gdzie Pismo Święte spotyka się z codziennością. Odkrywaj z nami znaczenie biblijnych nauk i wydarzeń, które wciąż inspirują. Co kryją słowa zapisane Biblii? Jakie przesłanie niosą dla współczesnego człowieka? Znajdziesz tu interpretacje, które pomagają lepiej zrozumieć teksty sprzed wieków. Zapraszamy do wspólnej podróży w głąb słowa Bożego i jego miejsca w naszym życiu!
W kolejnym rozdziale Apokalipsy Jan zostaje zaproszony do nieba. W widzeniu apostoł wstępuje do niebiańskiej świątyni. I zdaje szczegółową relację z tego co tam zobaczył. Ziemska świątynia została zbudowana w czasach Mojżesza. Świątynia dzieliła się na dwa miejsca. Jedno z nich nazywało się święte, a drugie najświętsze. Do miejsca świętego wchodzili kapłani niemal każdego dnia. Inaczej było w przypadku miejsca najświętszego. Wejść tam mógł, tylko najwyższy kapłan i to w czasie tzw. Dnia Pojednania, czyli Jom Kippur. Świątynia wzniesiona przez człowieka na polecenie Stwórcy była wierną kopią świątyni znajdującej się w niebie.
(1) Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem.
Czytaj więcej: Apokalipsa, rozdział 4, Wizja nieba i tronu bożego
Miasto Laodycea moglibyśmy nazwać miastem kompromisu. Miasto znajdowało się około 170 km na wschód od Efezu. Zostało wzniesione najprawdopodobniej przez Antiocha II (261-246), który miasto nazwał na cześć swojej żony, Laodice.
Na początku swojego istnienia miasto te nie odgrywało wielkiej roli i niczym się nie wyróżniało. Z biegiem lat Laodycea stała się ważnym ośrodkiem po ustanowieniu przez Rzymian tam prowincji azjatyckiej w II w. p.n.e. Miasto znajdowało się na skrzyżowaniu wielu ważnych szlaków handlowych.
Miasto słynęło z hodowli owiec i baranów. Laodycea była bogatym miastem z potężnymi manufakturami przeróbki i farbowania wełny, bankami oraz punktami handlu.
Czytaj więcej: Apokalipsa, rozdział 3.14-22, List do zboru w Laodycei
W Piśmie Świętym w Drugiej Księdze Samuela rozdziale 12 możemy przeczytać o tym jak wojska dowodzone przez Joaba pokonały przeciwnika i wkroczyły do jednej z dzielnic miasta Rabba, która była stolicą Ammonitów. Posłano więc posłańców do króla Dawida, by ten wyruszył z resztą wojska i obległ pozostałą część miasta, tak aby przypisać mu zdobycie stolicy. Następnie dochodzi do bitwy i miasto zostaje zajęte przez Izraelitów.
Potem w wersecie 30 czytamy. Poniżej zamieszczam różne przekłady:
Druga Księga Samuela 12.30:
"Potem zdjął koronę z głowy Milkoma; waga jej wynosiła talent złota, nadto miała ona w sobie kamień drogocenny. Dawid włożył ją sobie na głowę, wyniósł też z miasta bardzo wiele łupów." - Biblia Warszawska
Miasto Sardes ulokowane było około 80km na północy wschód od Smyrny. Wzniesione zostało na rozpadającej się skale wznoszącej się na wysokości około 450m. Dzięki takiej lokalizacji sądzono, że ten gród jest nie do zdobycia. Po raz pierwszy wzmianka o tym mieście pochodzi z VII wieku p.n.e. Miasto to było stolicą królewskiej Lidii. Potęga tego miasta upadła po ataku Persów gdy królem był Cyrus. Za czasów panowania imperium Rzymskiego Sardes nie pełniło już żadnej znaczącej roli. Czasy jego świetności odeszły w zapomnienie. Sardes dawniej miasto tętniące życiem stało się całkowicie wymarłe.
Sardes oznacza ten, który pozostaje albo ucieczka ostatków. Niektórzy sugerują jednak, że oznacza ono Pieśń radości. Zbór ten reprezentuje czasy Kościoła po ciężkim okresie prześladowań i wielkiego odstępstwa od prawd, które głosili apostołowie. W tym okresie do kościoła wkradło się wiele herezji i niebiblijnych nauk. W nazwie Sardes możemy dosłuchać się potężnego wezwania do przebudzenia ze śmiertelnej drzemki.
Czytaj więcej: Apokalipsa, rozdział 3.1-6, List do zboru w Sardes
Podczas świąt katolickich Wielkiejnocy lub Świąt Bożego Narodzenia i wiele osób skupia się w tym czasie na bieganiu po sklepach i szykowaniu potraw, które kojarzą się z tym czasem. Wspólny posiłek z najbliższymi to piękny czas, jednak wiele osób tak naprawdę zapomina co świętuje i po co. Dla wielu osób Jezus to postać fikcyjna, dla innych utożsamiany jest z mistrzem duchowym na równi z Buddą i Mahometem. Ludzie mają wątpliwości co do tego kim był Jezus. W Biblii określany był często Synem Bożym.
Zanim przejdziemy do rozważań na ten temat, to warto zastanowić się czego Stwórca oczekuje od człowieka. Bóg wobec niewiernego ludu w Starym Testamencie w Ozeasza 6.6 mówi: "Pragnę bowiem miłosierdzia, a nie ofiary, i poznania Boga bardziej niż całopalenia." Stwórca pragnie, aby człowiek poznał Go poprzez Słowo Boże. Hebrajskie słowo daat, możemy wyjaśnić w języku polskim, jako poznanie. W pierwszym swoim znaczeniu słowo to związane jest z aktem seksualnym. Bóg chcę intensywnej relacji z człowiekiem, takiej, aby jego uwaga skierowana była w życiu codziennym na Bogu.
Czytaj więcej: Syn Boży Jezus Chrystus - Kim był Jezus i czy był równy Bogu
